Kwestia sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakwaterowania pracowników będących w podróży służbowej.

Pismem z dnia 2 listopada 2006 roku , jednostka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, w kwestii sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakwaterowania pracowników będących w podróży służbowej .

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jednostka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. W 2006 roku niektórzy pracownicy na polecenie pracodawcy wykonywali zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy i poza stałym miejscem pracy ustalonym w umowie o pracę. Dla pracowników tych firma na swój koszt wynajmowała kwatery prywatne na cele zbiorowego zakwaterowania. Lecz w jednej z tych kwater mieszkał wyłącznie jeden pracownik.
W opinii jednostki sfinansowanie przez pracodawcę zakwaterowania pracowników jest wolne od podatku dochodowego dla pracowników, ponieważ diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika należą do zwolnień przedmiotowych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm. ) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Powyższa definicja wskazuje, że pojęcie przychodów ze stosunku pracy obejmuje wszelkie świadczenia przekazywane pracownikom przez pracodawcę, pozostające w związku ze świadczeniem pracy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ust. 13.

Ze stanu faktycznego wynika, iż oddelegowanym pracownikom został zapewniony nocleg, zatem zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może mieć zastosowania, ponieważ w takiej sytuacji zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ( Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm. ) pracownikowi nie przysługują należności z tytułu noclegów.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu dotyczy wyłącznie świadczeń ponoszonych z tytułu zakwaterowania pracownika w kwaterze prywatnej przeznaczonej na cele zakwaterowania zbiorowego. A zatem jeśli został zachowany warunek dotyczący ograniczenia kwotowego to świadczenie to korzysta ze zwolnienia, ale na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b a nie pkt 16 tego artykułu..

Z wyjaśnień jednostki wynika, iż wszystkie kwatery wynajmowane były z przeznaczeniem zbiorowego zakwaterowania a zatem fakt mieszkania pracownika samodzielnie nie przesądza o opodatkowaniu tego świadczenia.

A zatem tut. organ nie podziela stanowiska Jednostki zawartego w ww. wniosku.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta a jest wiążąca dla organów podatkowych i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie przez organ odwoławczy. Jeżeli podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji , organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.