Czy powstałe w wyniku zapłaty walutami zakupionymi w kantorze różnice kursowe można traktować jako (...)
Czy powstałe w wyniku zapłaty walutami zakupionymi w kantorze różnice kursowe można traktować jako różnice kursowe od środków własnych. Czy w przypadku zakupu waluty obcej w kantorze i wpłaceniu jej na rachunek walutowy w banku z którego regulowane są zobowiązania wobec zagranicznych kontrahentów powstałe różnice kursowe są przychodem podatkowym (w przypadku różnic dodatnich) lub kosztem podatkowym (w przypadku różnic kursowych ujemnych)?
UZASADNIENIE
W dniu 07-06-2006r. wpłynęło do tut. organu podatkowego zapytanie Podatnika (uzupełnione w dniu 05-07-2006r.) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczące różnic kursowych powstałych w związku z realizowanymi w walucie obcej płatnościami za transakcje dokonane z zagranicznymi kontrahentami. Według przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w wyniku czego posiada zobowiązania wobec zagranicznych kontrahentów w walucie euro. W celu uregulowania tych zobowiązań Podatnik dokonuje zakupu walut w kantorze, które następnie wpłaca na rachunek walutowy w banku i dokonuje zapłaty zobowiązań w walucie euro. Operacja wpłaty waluty na rachunek bankowy wyceniana jest po kursie sprzedaży obowiązującym w kantorze w dniu zakupu waluty. W wyniku rozliczenia zapłat wobec kontrahentów powstają dodatnie lub ujemne różnice kursowe, których jednak Podatnik nie bierze pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania, ponieważ w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady dotyczące rozliczania różnic kursowych regulują wyłącznie rozliczanie transakcji dokonywanych za pośrednictwem banków, nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących rozliczania różnic w przypadku dokonywania transakcji za pośrednictwem np. kantorów.
Zasady przeliczania poniesionych kosztów działalności gospodarczej, wyrażonych w walutach obcych, na złote określone zostały w art. 22 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 roku, nr nr 14, poz. 176 z późn. zm), wg którego:
- koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
- koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż przeliczenie kosztów, które podatnik ponosi w walutach obcych na złote, następuje według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Zatem nie ma tu znaczenia jak zostanie wyceniona operacja wpłaty waluty na rachunek bankowy (po kursie kantorowym czy też bankowym), natomiast do kosztów zaliczyć można wyłącznie należność zapłaconą kontrahentowi, przeliczoną na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu.
Różnice kursowe natomiast powstają jedynie wtedy, gdy transakcja dokonana jest za pośrednictwem banku, a pomiędzy dniem rzeczywistego poniesienia wydatku oraz dniem zarachowania kosztu występują różne kursy walut. Wynika z tego, iż zakup waluty obcej w kantorze a następnie wpłacenie jej na rachunek firmy, z którego regulowane są płatności za faktury (wyrażone w walutach obcych) nie jest zdarzeniem gospodarczym, powodującym naliczenie różnic kursowych, bowiem wyżej powołane przepisy podatkowe za podstawę wyliczenia różnic kursowych przyjmują transakcje dokonywane za pośrednictwem banków, nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonania transakcji zakupu i sprzedaży zagranicznych środków płatniczych w kantorach.
Do opisanego stanu faktycznego nie ma zastosowania przepis art. 14 ust. 1b ustawy, który stanowi, iż przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Przepis ten odnosi się do sytuacji, gdy to podatnik otrzymuje zapłatę (a nie jej dokonuje) od zagranicznego kontrahenta (za wykonaną usługę, sprzedany towar itp.), natomiast w przypadku opisanym w zapytaniu chodzi o płatności dokonywane przez Podatnika na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu faktur wystawionych przez niego w walucie obcej. Różnice kursowe od własnych środków i wartości pieniężnych, o których mowa w art. 14 ust. 1b ustawy, powstają w wyniku wzrostu lub spadku wartości złotego w stosunku do walut obcych posiadanych przez przedsiębiorcę, tj. otrzymanych w ramach prowadzonej działalności jako zapłatę za towar lub usługę zagranicznych środków pieniężnych, a nie wpłaconych przez przedsiębiorcę na rachunek bankowy w celu regulowania z niego zobowiązań w walucie obcej. Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.