Cesja wierzytelności a zgoda dłużnika

Pytanie klienta:

""Dostawca przysłał zawiadomienie o przelewie wierzytelności na podstawie art. 509-518 k.c. na bank w którym prosi o potwierdzenie istnienia scedowanej wierzytelności. W piśmie wzywa do przelewania należności na konto banku, a nie swoje. Ja jednak chcę płacić dostawcy, a nie na konto banku. Jaki skutek prawny ma niepotwierdzenie wierzytelności? Czy od tej cesji można jakoś się uchylić? Czy płacenie na konto klienta będzie uznane za spełnienie świadczenia?""

Odpowiedź prawnika:

Jak rozumiemy, pytanie dotyczy możliwości spełnienia świadczenia do rąk pierwotnego wierzyciela w sytuacji, w której dokonał on przelewu wierzytelności na rzecz innego podmiotu i pisemnie powiadomił o tym dłużnika.

Jedną z podstawowych zasad rządzących przelewem wierzytelności jest możliwość dokonania go bez zgody dłużnika. Tym samym, dłużnik nie ma w zasadzie możliwości „uchylenia się" od skutków przelewu wierzytelności, jeżeli jest on skuteczny (m.in. nie sprzeciwia się ustawie, zastrzeżeniu umownemu lub właściwości zobowiązania). Wiąże się z tym problematyka ochrony dłużnika przed ryzykiem spełnienia świadczenia do rąk osoby nieuprawnionej. Zgodnie z art. 512 k.c., dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Tym samym, w omawianym stanie faktycznym, od chwili powzięcia wiadomości o przelewie, dłużnik nie może zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę na konto dostawcy. Ewentualne niepotwierdzenie istnienia wierzytelności nie zmieni jej statusu prawnego. Natomiast potwierdzenie istnienia wierzytelności może być potraktowane jako uznanie długu, przerywające bieg przedawnienia (art. 123 §1 pkt 2 k.c.).