Ugoda między wierzycielem a dłużnikiem

Odpowiedź prawnika: Ugoda między wierzycielem a dłużnikiem

Ugoda jest regulowana w art. 917 i 918 kodeksu cywilnego.

Ugoda po pierwsze powinna zostać zawarta na piśmie (choć wymóg ten nie wynika z przepisów prawa i nie jest to konieczne dla samej ważności takiej ugody), aby dysponować dowodem na jej zawarcie w razie ewentualnego sporu.

Powinna ona zwierać możliwie jak najbardziej precyzyjne określenie zasad spłaty zadłużenia (przede wszystkim sumę, termin zapłaty, sposób zapłaty). Najważniejszym dla dłużnika postanowieniem jest oświadczenie wierzyciela, iż zrzeka się on swojego roszczenia co do pozostałej części należnego zobowiązania (tej która, zgodnie z ugodą, nie zostanie spłacona). Taka ugoda może zawierać również zobowiązanie wierzyciela do wydania dłużnikowi dokumentu, poświadczającego istnienie zobowiązania (np.: jeśli dług wynika z pisemnej  umowy, będzie chodziło o ten właśnie dokument).

Ugoda powinna być podpisana przez bądź samego wierzyciela, a jeśli w jego imieniu działa przedsiębiorstwo windykacyjne, to osoba podpisująca taką ugodę z jego strony powinna wykazać się pełnomocnictwem do zawarcia takiej umowy (najbezpieczniej byłoby, aby było to pełnomocnictwo do dokonania tej konkretnej czynności prawnej tj. zawarcia ugody, i było udzielone na piśmie, chodzi tu o uniknięcie ewentualnych wątpliwości co do tego, czy np.: pełnomocnictwo ogólne jest wystarczające dla zawarcia umowy).

W razie gdyby po zawarciu ugody przedsiębiorstwo windykacyjne wytoczyło powództwo o spełnienie tego świadczenia, dłużnik może podnieść zarzut, iż doszło do modyfikacji w drodze ugody treści zobowiązania umownego, a następnie jego wykonania zgodnie z tą zmodyfikowaną treścią.

Na serwisie www.e-prawnik.pl znajduje się wzór jedynie ugody zawartej w trakcie toczącego się postępowania sądowego. oraz ugody w sprawie spłaty zadłużenia i cofnięcia powództwa.