Umowa w języku angielskim

Odpowiedź prawnika: Umowa w języku angielskim

Aby odpowiedzieć na zadane pytanie należy pochylić się na przepisami ustawy z dnia z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim. Ogólnie przepisy ustawy dotyczą:

1)   ochrony języka polskiego;

2)   używania języka polskiego w realizacji zadań publicznych;

3)   używania języka polskiego w obrocie oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak czytamy u W. Żukowskiego: Analiza przepisów ustawy o języku polskim ujawnia, iż w pojęciu języka używanego w działalności publicznej i w obrocie prawnym - jako kategorii nadrzędnej - mieszczą się, obok języka urzędowego (art. 4-6), również język obrotu cywilnoprawnego (art. 7-8), język szkolnictwa (art. 9) oraz zupełnie nowa kategoria języka „przestrzeni publicznej” (art. 10). Szeroki zakres zagadnień językowych uregulowanych ustawą przemawia za przyjęciem poglądu, iż pojęcie języka używanego w działalności publicznej i w obrocie prawnym obejmuje zasadniczo podobne zagadnienia, które tradycyjnie ujmowane były w zbiorczym pojęciu „języka państwowego”. Pojęcie to zatem może nadal funkcjonować, pomimo usunięcia go z języka prawnego, jako przydatne dla określenia języka, który ma z mocy prawa dominować w życiu społecznym. (Ustawa o języku polskim. Komentarz Żukowski Wojciech, Mostowik Piotr, Autor komentarza do roz. 1 art. 1: Wojciech Żukowski). Art. 7-8 ustawy o języku polskim dotyczą zatem obrotu cywilnoprawnego, jednak jak można wywnioskować po ich lekturze, jedynie obrotu w zakres prawa pracy i stosunków konsumenckich:

Art. 7. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli:

1)   konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz

2)   umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4.

3. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.

Ustawa natomiast milczy na temat obowiązku używania języka polskiego w umowach handlowych zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami. Brak regulacji na ten temat również w kodeksie cywilnym. Z tego też  względu należy uznać, że skoro przepisy prawa nie regulują tej kwestii, strony umowy mogą zawrzeć ją w dowolnym języku, o ile język ten jest zrozumiały dla nich obojga.