Waloryzacja kaucji mieszkaniowej

Odpowiedź prawnika: Waloryzacja kaucji mieszkaniowej

W opisanym przypadku należy w pierwszej kolejności do przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowy zasób gminy i zmiana Kodeksu cywilnego, a konkretnie do artykułu 36,  zgodnie z którym kaucja wpłacona przez najemcę przed dniem 12 listopada 1994 r., pomniejszona o ewentualne należności wynajmującego z tytułu najmu, podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę. Ustęp 2 tego przepisu stanowi, iż kaucja wpłacona przez najemcę w okresie obowiązywania ustawy, o której mowa w art. 39, podlega zwrotowi w zwaloryzowanej kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej lokalu obowiązującej w dniu jej zwrotu, w terminie określonym w ust. 1. Zwrócona kwota nie może być jednak niższa od kwoty kaucji wpłaconej przez najemcę. Z treści zacytowanego powyżej przepisu wynika, iż brak określenia sposobu waloryzacji kaucji wpłacanych przed 12 listopada 1994 r. co oznacza, że może do jej ustalenia znaleźć zastosowanie art. 358[1] § 3 k.c. Przepis ten stanowi, że w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie. Możliwość zastosowania tego przepisu potwierdza także Sąd Najwyższy w uchwale z 26 września 2002 r.: art. 36 ust. 1 u. ochr. pr. lok. nie wyłącza możliwości stosowania art. 358[1] § 3 k.c. w zakresie waloryzacji wierzytelności o zwrot kaucji wpłaconej przez najemcę przed dniem 12 listopada 1994 r. Zasada bowiem jest taka kaucje uiszczone w okresie obowiązywania ustawy o ochronie lokatorów waloryzowane są według reguł określonych w jej art. 6 ust. 3; kaucje wpłacone w okresie obowiązywania ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych podlegają reżimowi waloryzacji przewidzianemu w art. 36 ust. 2, a do kaucji uiszczonych przed dniem 12 listopada 1994 r. ma zastosowanie art. 358[1] § 3 kodeksu cywilnego.

Pozostaje zatem określić, co należy rozumieć pod pojęciem wartość odtworzeniowa. Tak więc wartość odtworzeniowa lokalu to iloczyn jego powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego metra kwadratowego powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego. Wskaźnik przeliczeniowy to inaczej cena metra kwadratowego. I tak np. Dla województwa dolnośląskiego wysokość 3% wartość odtworzeniowa dla 1 m² wynosi 5,97 zł, a np. dla Wrocławia wynosi 6,23 zł, Opola 6,25 zł. Natomiast warto wspomnieć, iż wartość odtworzeniowa ma wpływ przede wszystkim na wysokość czynszu, kaucji oraz w mniejszym stopniu na wysokość kredytu.