Odpowiedź prawnika: Umowa komisu a rękojmia
Zgodnie z kodeksem cywilnym do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej, zawartej przez komisanta z osobą fizyczną, która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą (zakup samochodu w celach osobistych) ani zawodową, stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej.
Przez sprzedaż konsumencką rozumie się dokonywaną w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaż rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny). Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. W związku z odesłaniem w komentowanym artykule do umowy sprzedaży komisowej zawartej z konsumentem nie stosuje się kodeksowych przepisów o rękojmi. W konsekwencji nie wchodzi też w rachubę przewidziana w art. 770 możliwość wyłączenia w pewnym zakresie odpowiedzialności komisanta za wady fizyczne i wady prawne. Zatem oświadczenie podane w stanie faktycznym jest nieskuteczne. Komisant bowiem jako sprzedawca odpowiada wobec nabywcy na podstawie przepisów o sprzedaży konsumenckiej.
Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Wadą w tym przypadku są uszkodzenia w postaci chłodnicy, pękniętego przegubu. W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi (w opisie podawane było wyposażenie w ESP, którego brak, a zatem nie doszło do indywidualnego uzgodnienia o braku ESP). Towar zatem był niezgodny z umową.
Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego (komisant) w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego. Sprzedawca (komisant) nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, tylko gdy kupujący o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć.
Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Jeżeli sprzedawca (komisant), który otrzymał od kupującego żądanie, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.
Jeżeli kupujący, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny.
Kupujący traci uprawnienia jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem. W efekcie może Pan żądać naprawy samochodu na koszt komisanta, oraz obniżenia ceny o wartość ESP (nie jednak nowego 4.500 zł, lecz wartości w stosunku do stanu zużycia). Nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na pytanie o szanse wygranej, gdyż zależy to od postępowania dowodowego, które occenia sąd i tylko niezawisły sąd. To, że ma Pan prawo nie oznacza, że udowodni Pan swoje racje. Koszt sprawy to 5% wartości żądania.
