Czy wydatek związany z najmem samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku firmy (nie wprowadzonego (...)
Czy wydatek związany z najmem samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku firmy (nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych), używanego na podstawie zawartej umowy najmu, może stanowić koszt uzyskania przychodów w całej wysokości wynikającej z wystawionej faktury VAT, czy należy prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu tego samochodu i zaliczać do kosztów podatkowych w ramach określonego limitu?
ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2011 r. Nr ITPB1/415-933/11/AD wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 28 listopada 2011 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Interpretacja wydana została na wniosek Pana R. z dnia 29 czerwca 2011 r.
Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów oraz działalności agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Jest Pan opodatkowany na zasadach ogólnych (podatkowa książka przychodów i rozchodów) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podpisał Pan umowę z firmą (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), zgodnie z którą wykonuje czynności doradcy ds. rynku usług kurierskich na określonym przez tę firmę terenie działania. Nie posiada Pan żadnych składników majątku objętych ewidencją środków trwałych. W celu bardziej efektywnego wykonania czynności objętych umową, spółka przekazała Panu samochód osobowy, komputer oraz telefon komórkowy. Przekazane do Pana dyspozycji składniki są własnością zleceniodawcy, który ponosi wszelkie koszty związane z ich bieżącą eksploatacją (przeglądy, naprawy, paliwo, ubezpieczenia itp.) . Z tytułu używania ww. rzeczy ponosi Pan na rzecz zleceniodawcy miesięczną zryczałtowaną opłatę w kwocie 1.050 zł netto plus VAT za samochód osobowy, a z tytułu pozostałych rzeczy 450 zł netto plus VAT. Płatność z tego tytułu następuje na koniec okresu rozliczeniowego jakim jest miesiąc, na podstawie wystawionej przez zleceniodawcę faktury VAT. Ponadto jako użytkownik ww. składników ponosi Pan pełną odpowiedzialność materialną za przekazane mienie. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza Pan kwotę najmu samochodu osobowego, który nie stanowi Pana własności, do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
W związku z powyższym zadano pytanie: Czy wydatek związany z najmem samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku Pana firmy (nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych), używanego na podstawie zawartej umowy najmu, może stanowić koszt uzyskania przychodów w całej wysokości wynikającej z wystawionej faktury VAT, czy jest Pan zobowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu tego samochodu i zaliczać do kosztów podatkowych w ramach określonego limitu?
Zdaniem Wnioskodawcy, koszt używania samochodu osobowego (najem) niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z art. 23 ust 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa Pan, że nie ma znaczenia fakt, iż pozostałe wydatki eksploatacyjne związane z używaniem tego pojazdu ponosi zleceniodawca, gdyż koszty używania cudzej rzeczy obejmują według Pana również wynagrodzenie za korzystanie z tej rzeczy.
Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 28 listopada 2011 r. Nr ITPB1/415-933/11/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe stwierdzając m.in., że (?) w przypadku najmu samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu czynszu za najem samochodu - jednak wyłącznie do wysokości nie wyższej niż odpowiadająca kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wydatki, o których mowa we wniosku należy zatem ująć w tej ewidencji (...).
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.
Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy.
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy czynsz najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi koszty uzyskania przychodów do wysokości limitu określonego przepisami art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.
Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 8 listopada 2013 r. Nr DD2/033/55/MWJ/13/RD-111005, w której stwierdził m.in., że (...) koszty związane z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Koszty te nie obejmują kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania wynajętego samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne. Wydatkami o charakterze eksploatacyjnym nie są wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Są to wydatki na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, a zatem są kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu.
W związku z powyższym wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, nie są ograniczone limitem wynikającym z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu i stawki za jeden kilometr określonej w odrębnych przepisach. Przedmiotowe wydatki powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach określonych w art. 22 ust. 1 ustawy. Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1502/09, wyroku NSA z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10, wyroku NSA z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt II FSK 467/11, wyrokach NSA z dnia 20 sierpnia 2013 r. sygn. akt II FSK 2446/11 i sygn. akt II FSK 2447/11.
W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego w kwestii dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, należy uznać za nieprawidłowe.
W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.