Czy opłaty za wynajem samochodów osobowych na potrzeby podróży służbowych pracowników Spółki (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko A Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 03 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków ponoszonych na wynajem samochodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27.12.2007 r.) o kserokopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków ponoszonych na wynajem samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka na potrzeby związane z prowadzoną działalnością kieruje swoich pracowników do odbycia podróży służbowych (w kraju i za granicą). Zdarza się, że wykonywane zadania w ramach podróży służbowych wymagają sprawnego przemieszczania się pracowników pomiędzy różnymi lokalizacjami.

W określonych sytuacjach rozwiązaniem optymalnym z perspektywy efektywnej organizacji podróży służbowych (sprawnego przemieszczenia się przez pracownika) oraz racjonalizacji kosztów tych podróży (w szczególności ograniczenia zakresu korzystania z usług taksówkarskich) jest wynajem przez pracownika w określonej lokalizacji uwarunkowanej celem podróży służbowej samochodu osobowego. Opłaty za wynajem samochodu są w większości przypadków wydatkowane przez pracowników ze środków pracodawcy powierzanych pracownikom na czas podróży służbowej (poprzez udostępnianie pracownikowi karty płatniczej będącej własnością Spółki lub przekazanie zaliczki na poczet wydatków służbowych) lub są regulowane bezpośrednio przez Spółkę przelewem pieniężnym na konto firmy świadczącej usługi wynajmu ww. samochodów. Zdarza się również, iż opłaty za wynajem są ponoszone bezpośrednio przez pracownika odbywającego podróż służbową z własnych środków, które są następnie zwracane pracownikowi przez pracodawcę.

Wysokość opłat z tytułu wynajmu jest potwierdzana na podstawie dowodów zewnętrznych (faktur, rachunków), wystawionych przez podmiot świadczący usługi wynajmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty na wynajem samochodów osobowych na potrzeby podróży służbowych pracowników Spółki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w pełnej wysokości, tzn. czy właściwe jest stanowisko, iż opłaty te nie mieszczą się w zakresie pojęciowym art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) i pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlegają limitowaniu do wysokości kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonej w odrębnych przepisach...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu opłat na wynajem samochodów na potrzeby podróży służbowych pracowników Spółki spełniają przesłanki uzasadniające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, omawiane wydatki nie mieszczą się w kategorii pojęciowej wskazanej w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) lub pkt 51 ww. ustawy, zatem nie podlegają limitowi wynikającemu z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonej w odrębnych przepisach.

Na poparcie powyższego, Spółka wskazuje, iż zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.? Dla zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest zatem łączne spełnienie dwóch przesłanek:

• poniesienia wydatku w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów,

• brak wymienienia wydatku w katalogu określonym przepisem art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W oparciu o ugruntowaną linię orzeczniczą Spółka wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów stanowią koszty, które zostały poniesione przez podatnika zgodnie z zasadami logiki i racjonalności gospodarczej oraz w oparciu o rzetelne przewidywania ekonomiczne dotyczące prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i które na podstawie obiektywnej oceny dokonanej w momencie poniesienia wydatków mogą doprowadzić w rezultacie do celu w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów. Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, iż dla kwalifikacji omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia końcowy rezultat, tzn. fakt, iż z uwagi na niepewność warunków prowadzenia działalności gospodarczej do osiągnięcia przychodu może ostatecznie nie dojść.

W ocenie Spółki, wydatki z tytułu opłat za wynajem samochodów osobowych na potrzeby odbycia przez pracowników podróży służbowych należy niewątpliwie uznać za koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te bowiem powstają w związku ze skierowaniem przez Spółkę pracownika do odbycia podróży służbowej na cele związane z przedsiębiorstwem Spółki i jako takie wykazują związek z działalnością gospodarczą Spółki (nawiązywaniem kontaktów handlowych, prowadzeniem negocjacji handlowych, wzmacnianiem/poprawą relacji z kontrahentami, rozpoznawaniem możliwości rozszerzenia lub usprawnienia działalności Spółki itp.). W efekcie, wydatki te ? w sposób bezpośredni lub pośredni ? służą uzyskiwaniu przychodów przez Spółkę / pozyskiwaniu możliwości osiągnięcia tych przychodów.

Zasadność zaliczenia omawianych opłat na wynajem samochodów w przedstawionym stanie faktycznym wynika również z właściwego udokumentowania omawianych wydatków na podstawie dowodów zewnętrznych pozwalających na dokładne określenie kwoty, charakteru i celu poniesionego wydatku (faktury lub innego dowodu potwierdzającego poniesienie opłaty za wynajem samochodu opatrzonego ewentualnym dodatkowym opisem uzupełniającym).

Jednocześnie Spółka zauważa, że tzw. ?negatywny? katalog kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w szczególności:

• wydatki z tytułu kosztów ?używania? dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika (Spółki) samochodów osobowych niestanowiących składników majątku Spółki ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawiki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) ? art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) ? w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonej w odrębnych przepisach, zgodnie z zasadami przewidzianymi w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. 2002 r., Nr 236, poz. 1990 ze zm.) albo poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) ? art. 16 ust. 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki, niezależnie od zastosowanej podstawy prawnej (art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) albo pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), wymienione powyżej ograniczenia mają zastosowanie wyłącznie w przypadku poniesienia kosztów z tytułu ?używania? przez Spółkę/pracowników samochodów osobowych (w obu przypadkach ? niestanowiących składników majątku Wnioskodawcy) na potrzeby działalności Spółki. Z uwagi na brak definicji legalnej pojęcia ?używania? właściwe w ocenie Wnioskodawcy wydaje się odwołanie ? w oparciu o wykładnię gramatyczną ? do definicji słownikowej ww. pojęcia. Zgodnie zaś z definicją słownikową (wg http://sip.pwn.pl/) pojęcie ?używanie?, ?użycie? oznacza ?stosowanie czegoś?, natomiast ?użyć, używać? to ?zastosować coś jako środek, narzędzie?, ?zrobić z czegoś użytek?. W świetle przywołanych powyżej definicji w ocenie Spółki wydatki z tytułu używania wynajmowanych samochodów obejmują wydatki bezpośrednio wynikające z samego faktu ich eksploatowania (użytkowania ) i są nimi w szczególności koszty paliwa, zużycia płynów eksploatacyjnych, np. płynów do spryskiwaczy itp.

W odniesieniu zaś do opłat za wynajem samochodów osobowych wydatkowych przez pracowników w ramach odbywanych przez nich podróży służbowych (ze środków powierzonych pracownikom przez Spółkę lub ze środków pracownika zwracanych następnie przez Wnioskodawcę) należy wskazać , iż poniesienie opłat za wynajem wiąże się zasadniczo z samym pozyskaniem prawa do użytkowania odkreślonego samochodu osobowego (w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z firmą świadczącą usługi wynajmu), które dopiero stwarza możliwość ?użycia? (eksploatacji) takiego samochodu, a w efekcie poprzedza i warunkuje powstanie jakichkolwiek wydatków w zakresie eksploatacji (?używania?) tych samochodów. W ocenie Spółki koszty z tytułu opłat za wynajem powstają zatem niezależnie od faktycznego ?używania? samochodów (intensywności ?używania?), a w konsekwencji, opłaty te posiadają odmienny charakter od wydatków wynikających z samej ich eksploatacji, takich jak: wydatki na paliwo. W konsekwencji, w ocenie Spólki, przedmiotowe opłaty na wynajem nie stanowią kategorii kosztowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) i pkt 51 ww. ustawy, a zatem ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nie powinno podlegać limitowi wynikającemu z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu określonej w odrębnych przepisach.

Spółka pragnie wskazać, iż omówione powyżej stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w następujących tezach prezentowanych w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe:

• ?Jeżeli zatem podróż służbowa pracownika związana jest z uzyskaniem przychodów przez Spółkę, wydatki na wynajem samochodu osobowego (?) są kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.? ? interpretacja Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 29 czerwca 2007 r. (nr ŁUS-II-2-423/109/07/AT);

• ?Poniesione (?) wydatki (w związku z podróżą służbową pracowników) na wynajem samochodu osobowego (?) w całości stanowią koszty uzyskania przychodu (?). W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.? ? interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 14 lipca 2006 r. (nr 1471/DPD2/423-63/06/JB);

• ?(?) poniesione za granicą wydatki (w związku z podróżą służbową pracowników) na wynajem samochodu osobowego (?) ? w całości stanowią koszty uzyskania przychodu (?). Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miał zastosowania cytowanym przypis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.? ? postanowienie Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 17 czerwca 2005 r. (nr PSUS/PBOI/423/103/05/GT).

Dodatkowo Spółka zaznacza, iż w 2006 r.

Spółka wystąpiła do organu podatkowego właściwego dla Spółki (Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego) z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz pracowników z tytułu zwrotu opłat parkingowych i opłat za przejazdy autostradami płatnymi w związku z podróżami służbowymi odbywanymi przez pracowników na potrzeby pracodawcy własnymi samochodami pracowników stanowią koszty z tytułu używania tych samochodów, a w konsekwencji, czy podlegają one ograniczeniu przewidzianemu w art. 16 ust. 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W postanowieniu z 12 grudnia 2006 r. (nr (...)) Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego stwierdził w szczególności, że ?ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit a) ustawy (?) odnosi się wyłącznie do wysokości zwrotu kosztów przejazdu i nie ma zastosowania do innych wydatków, związanych z podróżą służbową?, w szczególności do opłat parkingowych czy opłat za przejazd autostradami płatnymi.

W rozumieniu Wnioskodawcy, rozstrzygnięcie dokonane przez organ podatkowy w ww. opisanej sprawie, wskazuje zatem, iż wydatki z tytułu ?używania? samochodów przez pracowników na potrzeby podatnika (o których mowa zarówno w przepisie art. 16 ust. 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy) powinny ograniczać się wyłącznie do kategorii wydatków wynikających z faktycznej eksploatacji samochodów. W ocenie Wnioskodawcy dokonana przez organ podatkowy interpretacja pojęcia ?używania? stanowi dla Spółki wytyczną dla oceny kategorii wydatku, jakim jest opłata za wynajem samochodu osobowego przez pracownika w ramach podróży służbowej; w oparciu o ww. rozstrzygnięcie opłata za wynajem stanowi kategorię kosztową podobną do opłaty parkingowej czy opłaty za przejazd autostradami płatnymi ? nie wynika bowiem bezpośrednio z faktycznej eksploatacji pojazdu (jest ponoszona niezależnie od intensywności eksploatacji pojazdu). W efekcie, również stanowisko zaprezentowane przez organ podatkowy właściwy dla Spółki potwierdza prawidłowość argumentacji zaprezentowanej w ramach niniejszego wniosku.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż opłaty za wynajem samochodów osobowych na potrzeby odbycia przez pracowników podróży służbowych (finansowane ze środków powierzonych pracownikom przez Spółkę albo poniesionych bezpośrednio przez pracowników, a następnie zwracanych pracownikom przez Spółkę) spełniają przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, tzn. nie mieszczą się w kategorii kosztowej wydatków z tytułu używania samochodów osobowych, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 30 lit. a) lub pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (?).

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Zaznacza się, iż zaliczenie konkretnych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów spowoduje obniżenie podstawy opodatkowania, zatem Wnioskodawca winien dysponować stosownymi dowodami, iż zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów było zasadne i celowe. W szczególności zaś, że wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie będą jednak mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) wskazanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Sposób prowadzenia ewidencji ? w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika ? został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust.

1 pkt 30 i 51 ustawy, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd ? dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Opłata najmu jest płatnością z tytułu używania samochodu osobowego na co wskazuje wykładnia językowa ww. przepisu. Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia ?wydatków z tytułu używania' należy się odwołać do słownika języka polskiego, w którym, przez ?wydatek' rozumie się ?sumę, która ma być wydana' lub ?sumę wydaną na coś', natomiast ?używać' oznacza ?stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek' (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy. Wydatki z tytułu czynszu za najem jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy mieszczą się w tym pojęciu.

Warunkiem jednak zaliczenia przypadającej kwoty wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest prowadzenie przez podatnika, według obowiązującego wzoru, ewidencji przebiegu pojazdu. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego, na podstawie zawartej umowy najmu, nie stanowiącego jednocześnie składnika majątku podatnika, nie może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, Spółka w przypadku najmu samochodów osobowych stanowiących składniki majątkowe wynajmującego, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania samochodu - opłatę najmu, paliwo, jednak do wysokości nie wyższej niż odpowiadająca kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Ograniczenie określone w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy również czynszów związanych z samochodami używanymi na podstawie umowy najmu.

Nadmienia się również, że powołane przez Spółkę:

• postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego 29 czerwca 2007 r., nr ŁUS-II-2-423/109/07/AT,

• postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 14 lipca 2006 r., nr 1471/DPD2/423-63/06/JB,

• postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z 17 czerwca 2005 r., nr PSUS/PBOI/423/103/05/GT,

• postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z 12 grudnia 2006 r., nr (...),

prezentujące odmienne stanowisko, nie mogą stanowić podstawy do wydania przez tut. Organ interpretacji indywidualnej uznającej stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, gdyż rozstrzygnięcia te wydane zostały w indywidualnej sprawie konkretnego zainteresowanego i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny. Rozstrzygnięcia dokonane przez inne organy podatkowe nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co oznacza, że organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami innych organów w indywidualnych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

1471/DPD2/423-63/06/JB, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

ŁUS-II-2-423/109/07/AT, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

PSUS/PBOI/423/103/05/GT, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego