Czy od czynności nieodpłatnego przekazania przez Spółkę wyrobów oraz towarów w ramach akcji promocyjno-reklamowych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2010 r. (data wpływu 19 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest producentom wyrobów wędliniarskich, które są przez niego dostarczane do odbiorców hurtowych. W celu zintensyfikowania sprzedaży Spółka podejmuje działania o charakterze reklamowym. W trakcie składanych wizyt, na spotkaniach promocyjnych, a także za pośrednictwem hurtowni, przedstawiciele Spółki przekazują nieodpłatnie nabywcom jej wyrobów, pracownikom hurtowni i sklepów wyroby gratisowe oraz produkty reklamowe opatrzone znakiem reklamującym firmę.

Podatek VAT naliczony przy zakupie surowców zużytych do produkcji wyrobów reklamowych oraz przy zakupie towarów przekazywanych nieodpłatnie jest przez Spółkę odliczany od podatku należnego.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionej sytuacji chodzi o reklamowe wsparcie sprzedaży, a nie o obdarowywanie swoich kontrahentów i klientów. Działanie to ma na celu wsparcie sprzedaży przez promowanie i rozpowszechnianie marki wyrobów Spółki oraz zachęcanie do ich kupowania. Przekazania wyrobów są więc ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Taki mechanizm wsparcia sprzedaży jest powszechny w branży.

Z przepisów ustawy o VAT wynika jednoznacznie, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

• przekazanie dotyczy towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika,

• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części,

• przekazanie to dokonane zostało na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.
  
  

Nie ulega wątpliwości, że możliwość opodatkowania czynności przekazania towarów bez wynagrodzenia istnieje jedynie w sytuacji jednoczesnego i łącznego zaistnienia wszystkich trzech wymienionych wyżej warunków.

Żaden przepis nie uzależnia zaistnienia opodatkowania od gramatury wyrobów, ilości sztuk przekazanych jednemu kontrahentowi i czasu w jakim te wyroby zostały przekazane.

Ponadto, Wnioskodawca poinformował, że:

1. wydane nieodpłatnie wyroby Spółka oznacza naklejkami ?Gratis? a wydanie następuje w celu poznania jakości i walorów smakowych jej wyrobów, a także nowych rodzajów opakowań, które mają zachęcać do kupowania tych wyrobów,
2. gramatura przekazywanych wyrobów wynosi 200-300 g,
3. przekazywane wyroby 200-300 g są zawsze oznaczone naklejką w celu odróżnienia od towaru handlowego i trwale dołączone do opakowania handlowego,

4-5) nie przekazuje darowizn towarów i w związku z tym nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od czynności nieodpłatnego przekazania przez Spółkę wyrobów oraz towarów w ramach akcji promocyjno-reklamowych na rzecz nabywców jej wyrobów oraz pracowników hurtowni i sklepów, Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT należnego, przy założeniu, że Spółka odlicza podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie surowców i towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega obowiązkowi naliczenia podatku VAT należnego.

Nieodpłatne wydanie wyrobów i towarów ma na celu wsparcie sprzedaży przez promowanie i rozpowszechnianie marki produktów i nazwy firmy, jest więc czynnością ściśle i bezpośrednio związaną z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT nie stanowi dostawy towarów, nawet jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tym nabyciem.

Rozwiązanie zastosowane w ustawie o VAT jest korzystniejsze niż zasady wynikające z dyrektywy unijnej i orzecznictwa ETS, jednak skoro ustawodawca tak postanowił, to podatnik ma prawo do jego wykorzystania, a organ podatkowy nie ma prawa powoływać się na tę sprzeczność, po to by zmusić podatnika do zastosowania mniej korzystnych dla niego rozwiązań wynikających z przepisów unijnych.

Spółka wskazała, że stan faktyczny w jej sprawie jest podobny do opisanego w interpretacji indywidualnej ILPP1/443-928/08/10-S/TK z dnia 15 kwietnia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Korzystne dla podatnika rozstrzygnięcie wydane w tej sprawie utwierdza Wnioskodawcę w swoim stanowisku i potwierdza dokonaną przez niego ocenę prawną stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez dostawę towarów rozumie się również ? zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy ? przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek ? art. 7 ust. 3 ustawy.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy, definiuje prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Należy zwrócić uwagę, iż od dnia 19 maja 2010 r. przepis art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy (zmieniony ustawą z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 473)), obowiązuje w brzmieniu: o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób.

Natomiast pojęcie ?próbka? zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że nieodpłatne przekazanie w celach promocyjno -reklamowych próbek, umożliwiających klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu wychwycenie ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku, stanowi przekazanie próbek i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu ilościowego, czy wartościowego dla towaru traktowanego jako próbka, zastrzegając jedynie, że ich ilość i wartość nie może wskazywać na handlowy charakter ich przekazania. Zatem określenie ?niewielka ilość towaru? może budzić wątpliwości. Jednakże z treści przywołanego przepisu art. 7 ust. 7 ustawy wynika, iż próbką jest towar gotowy, spełniający cechy wskazane w przepisie i przekazany w celu przetestowania (sprawdzenia właściwości danego towaru). Za próbkę można uznać najmniejszą ilość towaru, która zachowuje skład i wszelkie właściwości towaru.

Należy jednak zauważyć, że o uznaniu za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ustawy, brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu ? jednemu ? odbiorcy w danym okresie.

Zatem nieodpłatne przekazanie potencjalnemu klientowi niewielkiej ilości towaru w celu uzyskania zamówienia, zakupu tego towaru ? umożliwiające mu poznanie jakości i walorów smakowych wyrobów oferowanych przez podatnika, stanowi przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy i nie podlega opodatkowaniu stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest producentom wyrobów wędliniarskich, które są przez nią dostarczane do odbiorców hurtowych. W celu zintensyfikowania sprzedaży podejmuje działania o charakterze reklamowym. W trakcie składanych wizyt, na spotkaniach promocyjnych, a także za pośrednictwem hurtowni, przedstawiciele Spółki przekazują nieodpłatnie nabywcom jej wyrobów, pracownikom hurtowni i sklepów wyroby gratisowe oraz produkty reklamowe opatrzone znakiem reklamującym firmę.

Wydane nieodpłatnie wyroby Spółka oznacza naklejkami ?Gratis? a wydanie następuje w celu poznania jakości i walorów smakowych jej wyrobów, a także nowych rodzajów opakowań, które mają zachęcać do kupowania tych wyrobów. Gramatura przekazywanych wyrobów wynosi 200-300 g, przekazywane wyroby są zawsze oznaczone naklejką w celu odróżnienia od towaru handlowego i trwale dołączone do opakowania handlowego. Wnioskodawca nie przekazuje darowizn towarów i w związku z tym nie prowadzi ewidencji osób obdarowanych. Przy nabyciu surowców zużytych do produkcji wyrobów reklamowych oraz przy zakupie towarów przekazywanych nieodpłatnie potencjalnym klientom, Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe przepisy i opisany stan faktyczny stwierdza się, iż nieodpłatne przekazanie nabywcom wyrobów Wnioskodawcy, pracownikom hurtowni oraz sklepów niewielkiej ilości towaru w celu poznania jakości i walorów smakowych wyrobów Spółki, a także nowych rodzajów opakowań, które mają zachęcać do kupowania tych wyrobów, spełnia definicję próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, nie jest traktowane jak dostawa towarów, w myśl przepisu art. 7 ust. 2 ustawy i nie rodzi konieczności opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie powoduje obowiązku naliczenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.