zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem budynków usługowo-handlowych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 06.04.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem budynków usługowo-handlowych i lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność pod firmą: ?A' w W.? przywoływanej w dalszej części pisma jako Spółka lub strona. Spółka w roku podatkowym 2010 r. jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Podatniczka od dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19 %. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych strona opłaca miesięcznie. Spółka jest właścicielem lokalu użytkowego oraz nieruchomości zabudowanych budynkami usługowo ? handlowymi, które są wynajmowane dla podmiotów gospodarczych, między innymi do prowadzenia działalności gastronomicznej. Wynajem lokali jest też przedmiotem działalności Spółki. Od roku 2006 Spółka jest właścicielem lokalu mieszkalnego w W. przy ul. B. Przedmiotowy lokal mieszkalny jest aktualnie częściowo wykorzystywany przez stronę przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz częściowo jest wynajmowany na cele mieszkalne osobie fizycznej. Niniejszy lokal mieszkalny był też wynajmowany podmiotom gospodarczym do celów związanych z prowadzoną przez najemców działalnością gospodarczą, a usługa najmu była opodatkowana stawką podatkową w wysokości 22 %. Niniejszy lokal mieszkalny jest też siedzibą Spółki. W związku z intensywnym użytkowaniem wynajmowanych budynków i lokali oraz lokalu mieszkalnego oraz niedbałością najemców strona przeprowadza remonty bieżące lokali w opisanych powyżej budynkach oraz zamierza przeprowadzić generalny remont w przedmiotowym lokalu mieszkalnym. Dokonywane są między innymi wymiany podłóg, przebudowa ścian działowych, przebudowa łazienek, układa się na nowo glazurę w łazienkach oraz sanitariatach, dokonuje się wymiany armatury sanitarnej dokonywana jest wymiana kabin natryskowych i muszli klozetowych oraz umywalek, dokonywana jest wymiana grzejników, dokonywana jest wymiana drzwi wewnętrznych i drzwi zewnętrznych, wymienia się stolarkę okienną, dokonuje się przemalowania ścian i wytapetowania niektórych pomieszczeń oraz wykonuje się inne konieczne prace remontowe w poszczególnych pomieszczeniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ponosząc wydatki związane z remontem poszczególnych lokali użytkowych i lokalu mieszkalnego ma prawo zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2010 r. oraz lat podatkowych następnych...

Zdaniem Wnioskodawczyni opisane powyżej wydatki na remont trudno uznać, iż są związane wyłącznie z adaptacją czy też modernizacją wynajmowanych lokali użytkowych oraz części lokalu mieszkalnego wynajmowanego i lokalu mieszkalnego wykorzystywanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdaniem strony przedmiotowe prace remontowe mają wyłącznie za cel utrzymanie posiadanego majątku Spółki w należytym stanie, co ma zapewnić też stronie osiąganie obecnie oraz w przyszłości dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej, która to działalność obejmuje między innymi wynajem lokali użytkowych i lokali mieszkalnych. Dlatego też zdaniem strony na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki związane z remontem poszczególnych lokali użytkowych i lokalu mieszkalnego ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2010 r. oraz lat podatkowych następnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe ulegają ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie. Po pierwsze musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu - przekroczyć 3.500 zł.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, niepowodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury.

Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku.

Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych.

Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Po drugie, wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do takiej wartości z dnia jego przyjęcia do używania, a więc nie chodzi o wzrost wartości użytkowej w stosunku do stanu poprzedzającego prace w obiekcie, lecz o taki wzrost wartości użytkowej, który ma wpływ na wzrost tej wartości w stosunku do stanu z dnia przyjęcia do używania.

Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie do zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest mierzalność ulepszenia. Przepis art. 22g ust. 17 ustawy wskazuje przykładowo, w jaki sposób mierzalność ta może się wyrażać: np. okresem używania - wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt mierzalnego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

Z przepisu tego wynika jednoznacznie, że istotnym dla oceny robót jako ulepszenia jest porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy ? mając na uwadze słownikowe znaczenie tego pojęcia - stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zmianami) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Podkreślenia wymaga, że zawsze przy przebudowie, rozbudowie i rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji mogą występować prace uznawane za remontowe. Jednakże skoro z zakresu prac wynika, że ich celem była faktycznie przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, to występujące niejako ?przy okazji' lub wymuszone zakresem prac - prace remontowe - stanowią de facto jeden z elementów przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Opisana we wniosku wymiana podłóg, wymiana armatury sanitarnej, wymiana kabin prysznicowych, rzeczywiście sama w sobie zaliczana jest do prac remontowych. Jeżeli jednak jest ona związana z jego przebudową, modernizacją to wówczas wyodrębnienie z ogółu prac tylko wymiany ww. elementów jako prac remontowych prowadziłoby do nieuzasadnionego zawężenia wydatków na ulepszenie.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni dokonała generalnego remontu polegającego na: wymianie podłóg, przebudowie ścian działowych, przebudowie łazienek, ułożeniu na nowo glazury w łazienkach oraz sanitariatach, wymianie armatury sanitarnej, wymianie kabin natryskowych i muszli klozetowych oraz umywalek, wymianie grzejników, wymianie drzwi wewnętrznych i drzwi zewnętrznych, wymianie stolarki okiennej, przemalowaniu ścian i wytapetowaniu niektórych pomieszczeń oraz wykonaniu innych koniecznych prac remontowych w poszczególnych pomieszczeniach.

Podjęte przez Wnioskodawczynię działania nie polegały na odtworzeniu stanu pierwotnego, zostały bowiem przebudowane ściany i łazienki, a zatem całość poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów powoduje wzrost wartości użytkowej opisanych we wniosku lokali. W związku z powyższym wydatki opisane we wniosku należy potraktować jako podwyższające wartość środka trwałego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.