Czy koszt wynagrodzenia płatnego na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego przez Bank z tytułu zawartej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 07.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń zdrowotnych ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników oraz wynikających z tego faktu obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeniowym umowę o odpłatne świadczenie usług medycznych (dalej: Umowa). Zgodnie z postanowieniami Umowy Towarzystwo Ubezpieczeniowe zobowiązuje się, począwszy od dnia 1 listopada 2008 roku, do świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz dodatkowych świadczeń medycznych (tj. wykraczających poza zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej) nad pracownikami Wnioskodawcy, na terenie ośrodków medycznych współpracujących z Towarzystwem Ubezpieczeniowym, zgodnie z Ogólnymi Warunkami Grupowego Ubezpieczenia Zdrowotnego. Ubezpieczenie zdrowotne oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe zostało zakwalifikowane, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, do Działu II grupy 2 i będzie dodatkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, niezależnym od ubezpieczenia zdrowotnego wynikającego z ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.

Ochrona ubezpieczeniowa dla pracowników Banku (ubezpieczonych) obowiązywać będzie od dnia 1 listopada br., przy czym pracownik zostanie objęty ubezpieczeniem od pierwszego dnia miesiąca po złożeniu stosownego wniosku i otrzymaniu przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe pisemnej informacji od Banku. Należy zauważyć, iż ubezpieczeniem zostaną objęci wszyscy pracownicy Banku (pracownik nie może zrezygnować z takiego dodatkowego ubezpieczenia) Bank jest zobowiązany przesyłać do Towarzystwa Ubezpieczeniowego pisemną informację o zmianach na liście osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych - do 25 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc w którym zmiany mają obowiązywać. Warunkiem objęcia ubezpieczeniem od pierwszego dnia następnego miesiąca osoby nowo przystępującej do ubezpieczenia grupowego jest - zgodnie z Umową - otrzymanie przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe deklaracji ubezpieczania grupowego najpóźniej do 25 dnia bieżącego miesiąca.

Zakres świadczeń został określony w Ogólnych i Szczególnych Warunkach Ubezpieczenia zdrowotnego i obejmuje w zależności od wariantu - takie świadczenia, jak dostęp do lekarza pierwszego kontaktu, badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, badania obrazowe rehabilitację szczepienia ochronne, profilaktykę itp. Poza zakresem świadczeń dodatkowych ubezpieczenie obejmować będzie również opiekę w ramach medycyny pracy tj. badania wstępne kontrolne i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa - przy czym w Umowie oraz w Ogólnych i Szczególnych Warunkach Ubezpieczenia Zdrowotnego wyodrębniono usługi świadczone w ramach medycyny pracy i usługi medyczne dodatkowe do których Bank nie jest zobowiązany żadnymi przepisami prawa. Z tytułu zawartej umowy Bank będzie płacił Towarzystwu Ubezpieczeniowemu comiesięczną zryczałtowaną kwotę (wysokość wynagrodzenia jest niezależna od liczby faktycznie wykonanych świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników) płatną z góry uzależnioną od ilości osób objętych ubezpieczeniem oraz przyjętego wariantu ubezpieczenia zdrowotnego (zakresu świadczeń). Powyższe wynagrodzenie płatne będzie niezależnie od ilości świadczonych usług medycznych czyli niezależnie od tego czy pracownik skorzystał w danym miesiącu z usługi medycznej, czy tez nie. Towarzystwo Ubezpieczeniowe nie jest zobowiązane przekazywać do Banku żadnych imiennych rozliczeń dotyczących usług z których w danym okresie płatności skorzystali konkretni pracownicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt wynagrodzenia płatnego na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego przez Bank z tytułu zawartej Umowy skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u tych pracowników i - w konsekwencji - czy Bank powinien uwzględniać wartość takiego świadczenia w podstawie obliczenia zaliczek na podatek pobieranych od pracowników...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku nie powstanie po stronie pracownika obowiązek podatkowy. Na poparcie powyższego stanowiska przytacza następujące argumenty: Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. Nr 80, poz. 350 ze zm.) za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W przepisie tym, jako przychody zostały wskazane: wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją powyższego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ustawodawca w odmienny sposób określił sposób obliczania wartości dla każdej tych kategorii świadczeń (art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tak więc dla potrzeb wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, o którym nowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. W przedmiotowej sprawie należy powołać art. 12 ust. 3 ww. ustawy, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się wg zasad określonych w przepisach

art. 11 ust. 2 - 2b ww. ustawy.

W sytuacji przedstawionej powyżej, tj. gdy Umowa określa wynagrodzenie w sposób zryczałtowany dla poszczególnych pracowników, którym przysługują świadczenia zdrowotne, niezależnie od tego czy poszczególni pracownicy będą korzystać z tych świadczeń czy też nie, jak również niezależnie od rzeczywistej wartości wykonanych świadczeń zdrowotnych - nie będzie możliwe ustalenie, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami - wartości takiego świadczenia. Konsekwentnie - nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z treści tego przepisu warunkiem opodatkowania takich świadczeń jest faktyczne ich otrzymanie przez podatnika oraz możliwość określenia ich wartości. Zdaniem Banku, świadczeniem dla pracownika, które wykupuje pracodawca z tytułu Umowy zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeniowym nie jest składka ubezpieczeniowa, a konkretna usługa medyczna, która może przybierać wartość zerową w przypadku, gdy pracownik nie skorzysta z usług medycznych. Przy czym - jak zostało wskazane powyżej - Bank nie otrzymuje imiennych rachunków z tytułu korzystania z określonych usług przez konkretnych pracowników, Wynagrodzenie jest należne Towarzystwu Ubezpieczeniowemu niezależnie od tego, czy pracownicy faktycznie korzystają ze świadczeń zdrowotnych, czy też nie. Ponadto, fakt skorzystania bądź nieskorzystania przez osobę upoważnioną ze świadczeń zdrowotnych nie ma wpływu na wysokość płaconego przez Bank wynagrodzenia z tytułu zawartej Umowy. Natomiast, jak już podniesiono, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują doliczania do przychodów pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji, gdy nie można określić konkretnej wartości świadczenia, z jakiego taka osoba faktycznie skorzystała.

Warto w tym miejscu przytoczyć wyjaśnienia Ministra Finansów (pismo z dnia 27.09.2002 roku, sygn. 1900 - IV), z których wynika, że wartość usług opłacanych pracownikom przez pracodawcę nie jest zaliczana do przychodów pracowników, jeżeli opłata za usługi na rzecz pracowników ustalana jest w sposób zryczałtowany (bez względu na rzeczywistą wartość wykonanych usług) albo w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika.

Dodatkowo definicja przychodu z nieodpłatnych świadczeń, wynikająca z art. 11 ust. 1 ww. ustawy kładzie nacisk na ?ich otrzymanie?, a nie - jak określono w stosunku do pieniędzy i wartości pieniężnych - również do postawionych do dyspozycji podatnika. Odmiennie niż w przypadku świadczeń pieniężnych, przychód związany ze świadczeniami rzeczowymi powstaje wyłącznie, gdy zostaną otrzymane przez pracownika - samo postawienie do dyspozycji nie wystarcza. Nie może zatem podlegać opodatkowaniu, jako przychód ze stosunku pracy kwota zryczałtowanej składki, przypadająca na danego pracownika, gdyż jest to jedynie opłata za możliwość skorzystania przez pracownika ze świadczeń zdrowotnych. Sama możliwość zaś - zdaniem Banku - nie jest równoznaczna z otrzymaniem świadczenia.

Podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 20.08.2008 roku (sygn. akt III SA/Wa 623/08), zastanawiając się czy świadczeniem jest uprawnienie do skorzystania z usług medycznych, czy też usługi medyczne, z których pracownik skorzystał - wskazał, iż ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast ażeby świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia były uznane za przychód, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń. WSA podkreślił, iż art. 11 ust. 1 ww. ustawy bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń medycznych, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do pokrywania przez ubezpieczenie opieki w ramach medycyny pracy - zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe wskazana w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy. Podsumowując, zdaniem Banku - wskazane wyżej świadczenie, ponoszone przez Bank z tytułu zawartej Umowy, nie stanowi dla pracowników Banku przychodu podatkowego. W konsekwencji Bank nie jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust.

1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 ? 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się ? jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Natomiast opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy ( Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o odpłatne świadczenie usług medycznych. Do korzystania z opieki medycznej uprawnieni są pracownicy Wnioskodawcy. Zgodnie z umową Wnioskodawca ma obowiązek opłacania miesięcznej opłaty ryczałtowej, która jest uzależniona od ilości osób objętych ubezpieczeniem oraz zakresu świadczeń.

Mając na uwadze powyższe nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód tylko, o ile je pracownik otrzymał czy też z nich skorzystał.

Organ podatkowy zauważa, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika, z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie lub podstawienie do jego dyspozycji pieniędzy, wartości pieniężnych i wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art.11 ust. 1 ustawy), których wartość, w przypadku zakupu ustala się według cen zakupu. W przypadku zakupu przez pracodawcę usług ubezpieczenia medycznego, uprawniających wszystkich pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, opłata za te usługi przypadająca na poszczególnych pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez uprawnioną osobę w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych umową o odpłatne świadczenie usług medycznych pracowników w danym miesiącu może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika, nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych przedmiotową umową na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną w ramach zawartej umowy, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. W momencie przekazywania składki ubezpieczeniowej znana jest pracodawcy zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty oraz liczba pracowników, uprawnionych do świadczenia, stąd ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników powinno być sprawą oczywistą. Możliwość taka bowiem istnieje w oparciu o listę osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych, przekazywanych Towarzystwu Ubezpieczeniowemu przez pracodawcę.

Podkreślenia wymaga, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania, przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo opłacenie przez pracodawcę prawa pracownika do skorzystania z usług ubezpieczenia medycznego o określonej wartości pieniężnej. Przychodem pracownika nie jest wartość faktycznie skonsumowanych usług medycznych (zabiegów, konsultacji medycznych, itp.) ale wartość świadczenia poniesionego za pracownika przez pracodawcę za prawo do korzystania z określonych usług medycznych.

Dlatego też na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Natomiast wartość dodatkowego świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Reasumując w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania ze świadczeń nie wchodzących z zakres medycyny pracy, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca, jako płatnik zobowiązany jest uwzględnić wartość tego świadczenia w rozliczeniu przychodów pracownika i z tego tytułu odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę we Wniosku tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.