Zasadniczą kwestią dla Spółki jest rozstrzygnięcie, czy dokumentacja przedstawiona w stanie faktycznym (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.), uzupełnionego pismem z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w eksporcie towarów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w eksporcie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej z wykorzystaniem obcego transportu drogowego (eksport pośredni - procedura EXW). W związku z powyższym po stronie Spółki istnieją wątpliwości odnośnie podstaw do zastosowania stawki 0% VAT do wywozów towarów, dla których Spółka nie posiada karty 3 SAD, potwierdzającej dokonany w przeszłości wywóz towarów. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Przez eksport towarów, stosownie do postanowień przepisu art. 2 pkt 8 ww. ustawy, rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy o VAT, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub w jego imieniu (eksport bezpośredni) lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu (eksport pośredni). Obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstaje w momencie potwierdzenia przez urząd celny wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty (art. 19 ust. 6 ustawy VAT). Stawka VAT dla eksportu wynosi 0%. Warunkiem jest jednak, by podatnik, zanim złoży deklarację za dany miesiąc, miał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Co do zasady, potwierdzenie wywozu towarów poza granice Wspólnoty, dla potrzeb podatku VAT powinno być dokonywane na karcie 3 SAD przez urząd celny zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach celnych. W takim przypadku urzędem celnym wyjścia dokonującym potwierdzenia wywozu towaru, niezbędnego dla zastosowania stawki podatku od towarów i usług 0 proc. jest urząd celny, przez który towary będące przedmiotem eksportu są faktycznie wywożone poza obszar Wspólnoty. Jak była mowa na wstępie pisma Spółka dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej z wykorzystaniem obcego transportu drogowego.
   
   

Spółka w ramach dokonywanego eksportu towarów do RPA, Egiptu, Chin posiada następujące dokumenty potwierdzające dokonanie eksportu:

• zapłaty bankowe za wyeksportowane towary
• potwierdzenia odbioru towarów przez kontrahentów z zagranicy
• pierwszą kartę dokumentu przewozowego C.
  
  

Z uwagi na fakt, że eksport towarów odbywa się przy wykorzystywaniu obcych środków transportu (transportowe firmy zagraniczne, często z poza UE) Spółka pomimo usilnych starań nie jest w stanie zdobyć karty 3 dokumentu SAD.

Należy zwrócić uwagę, że eksport towarów do w/w krajów odbywa się cyklicznie (kilkanaście razy w miesiącu), odbiorcami są znane światowe koncerny. Brak kopii karty 3 SAD nie jest w żaden sposób zawiniony przez Spółkę. Firmy transportowe dokonujące przewozu towarów były firmami zewnętrznymi w żaden sposób nie powiązanymi z odbiorcami. Spółka nie ma możliwości wyegzekwowania zwrotu karty 3 SAD przez firmy transportowe z krajów z poza UE. W omawianych przypadkach eksportu towarów Spółka do momentu rozstrzygnięcia kwestii stosuje stawkę właściwą dla dostaw krajowych tj. 22%.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Zasadniczą kwestią dla Spółki jest rozstrzygnięcie, czy dokumentacja przedstawiona w stanie faktycznym związana z eksportem towarów jest wystarczająca dla potrzeb właściwego potwierdzenia faktu dokonania eksportu towarów i zastosowania stawki 0%...
2. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w eksporcie towarów - z chwilą otrzymania potwierdzenia odbioru, czy z chwilą otrzymania zapłaty...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady, potwierdzenie wywozu towarów poza granice Wspólnoty, dla potrzeb podatku VAT, powinno być dokonywane na karcie 3 SAD przez urząd celny zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach celnych. W takim przypadku urzędem celnym wyjścia dokonującym potwierdzenia wywozu towaru, niezbędnego dla zastosowania stawki podatku od towarów i usług 0% jest urząd celny, przez który towary będące przedmiotem eksportu są faktycznie wywożone poza obszar Wspólnoty. Jednakże przepisy celne, a w szczególności rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (tzw. Rozporządzenie Wykonawcze do Kodeksu Celnego) dopuszczają inne możliwości potwierdzenia eksportu towarów - nie jest warunkiem koniecznym posiadanie karty 3 SAD potwierdzonej przez urząd celny wyjścia. Z uwagi na niespójność przepisów ustawy o VAT z przytoczonymi przepisami celnymi oraz faktem potwierdzenia dokonania eksportu w inny sposób niż definiuje to ustawa o VAT Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów. Obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstaje z chwilą posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza granice Wspólnoty. W omówionym stanie faktycznym Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w momencie otrzymania potwierdzenia odbioru towaru przez kontrahenta z zagranicy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej ?rozporządzeniem nr 1777/2005?.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty ? art. 41 ust. 6 ustawy. Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

Należy podkreślić, iż tylko w szczególnych przypadkach ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów innych ustaw. Przypadkiem, w którym ustawa odwołuje się do przepisów celnych jest eksport towarów. Zakres tego odwołania odnosi się w tym przypadku do dokumentów, w których urząd celny określony w przepisach celnych potwierdza wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów, zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Wnioskodawca winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ponieważ wspólnotowe przepisy celne szczegółowo określają tryb wydawania przez urzędy celne potwierdzeń wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, to za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 11 ustawy ? uprawniający do zastosowania stawki 0% ? można uznać tylko taki dokument, który został wystawiony i potwierdzony zgodnie z zasadami przedstawionymi w prawie celnym, nie zaś każdy dokument, z którego w jakiś sposób wynika, iż towary opuściły terytorium Wspólnoty. Obecnie takimi dokumentami, co do zasady, są karta 3 SAD lub komunikat IE-599 w przypadku obsługi zgłoszenia wywozowego w systemie ECS.

Dla podatku od towarów i usług w przedmiotowej sytuacji ma przede wszystkim znaczenie czy wywóz nastąpił poza terytorium Wspólnoty i czy został dokonany przez podatnika lub nabywcę towaru nieposiadającego siedziby na terytorium kraju oraz czy wywóz ten został potwierdzony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości przez urząd celny.

Z przedstawionej wyżej definicji eksportu wynika, że ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej ? stanowi tzw. eksport bezpośredni.

Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granice Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu.

Zdefiniowanie eksportu towarów bezpośredniego i pośredniego ma znaczenie z punktu widzenia rozróżnienia warunków zastosowania przez eksportera preferencyjnej stawki podatku 0%.

W przypadku eksportu pośredniego, możliwość zastosowania tej stawki podatku uzależniona jest od warunku posiadania przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, kopii dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty (art. 41 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, dokonuje on dostaw towarów poza terytorium Wspólnoty z wykorzystaniem obcego transportu drogowego. A zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku mamy do czynienia z eksportem pośrednim, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

W celu opodatkowania przedmiotowej czynności stawką podatku VAT w wysokości 0%, zastosowanie znajdą przepisy art. 41 ust. 11 ustawy, które jasno precyzują, iż warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT jest posiadanie kopii dokumentu określonego w przepisach celnych, potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, a ponadto z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Zwrócić należy uwagę również, że dokumenty, jakimi Wnioskodawca powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu pośredniego winny tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać.

Podatnik winien posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Zgłoszenia celnego w ramach procedury wywozu podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego ? SAD, składającego się z karty 1, 2, 3, gdzie:

• karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane,

• karta 2 służy celom statystycznym,

• karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.
  
  

Po dokonaniu zgłoszenia w urzędzie celnym wywozu, karta 3 dokumentu SAD wydawana jest zgłaszającemu, celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia zlokalizowanego na granicy Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 793 Rozporządzenia Komisji (EWG) z dnia 2 lipca 1993 roku nr 2454/93 ustanawiającego przepisy w celu wykonania Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. L 253/1), co do zasady, urzędem celnym wyprowadzenia jest ostatni urząd celny zanim towary opuszczą obszar celny Wspólnoty, który nadzoruje i ostatecznie potwierdza fakt fizycznego wyprowadzenia towarów. Fakt fizycznego wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej, urząd celny wyjścia potwierdza na odwrotnej stronie egzemplarza SAD 3 pieczęcią z nazwą urzędu i datą.

Zatem, w celu potwierdzenia wywozu towaru poza teren Wspólnoty i co za tym idzie do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, należy posiadać dokument, jakim jest karta nr 3 dokumentu SAD, ze stosownym potwierdzeniem przez ostatni urząd celny przed opuszczeniem obszaru celnego Wspólnoty.

Aby podatnik miał prawo do zastosowania stawki 0%, musi posiadać odpowiednie dokumenty przed terminem złożenia deklaracji.

Ponadto organ podatkowy informuje, iż od dnia 31 sierpnia 2007 r. rozpoczęła się elektroniczna obsługa zgłoszeń wywozowych składanych przez polskich eksporterów/zgłaszających z wykorzystaniem SYSTEMU KONTROLI EKSPORTU (E). E jest wspólnotowym systemem obsługującym elektronicznie zgłoszenie wywozowe. Umożliwia wymianę komunikatów między urzędami celnymi wywozu i wyprowadzenia we wszystkich krajach UE oraz przesyłanie komunikatów między przedsiębiorcami a urzędami celnymi. System E zapewnia automatyzację procedury wywozu i jej pełny monitoring, a także umożliwia elektroniczne potwierdzanie wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty (w drodze komunikatu przesyłanego z urzędu celnego wywozu do eksportera/zgłaszającego). W ten sposób likwidacji ulegnie karta 3 SAD jako potwierdzenie tego wyprowadzenia, a zastąpi ją elektroniczny komunikat, wysłany natychmiast po opuszczeniu przez towary obszaru Wspólnoty. Przedsiębiorcy stosujący System Kontroli Eksportu korzystają z 0% stawki VAT z tytułu wywozu niezwłocznie po opuszczeniu przez towar obszaru celnego Wspólnoty. Zatem również w/w komunikat elektroniczny, otrzymany przez Spółkę, uprawnia ją do zastosowania do opodatkowania wyżej opisanych transakcji stawki podatku VAT wynoszącej 0%. Zauważyć również należy, iż stosowanie Systemu Kontroli Eksportu będzie obligatoryjne w całej Unii Europejskiej od 1 lipca 2009 r.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Spółka nie dysponuje potwierdzoną przez urząd celny kartą 3 dokumentu SAD, posiada natomiast dokumenty, tj.: zapłaty bankowe za wyeksportowane towary, potwierdzenia odbioru towarów przez kontrahentów z zagranicy, pierwszą kartę dokumentu przewozowego CMR.

Mając powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż dowodem na udokumentowanie eksportu jest kserokopia karty 3 SAD z potwierdzeniem wyprowadzenia wyrobów poza terytorium Wspólnoty lub kserokopia elektronicznego potwierdzenia wywozu z systemu E w postaci komunikatu IE-599, o ile są one potwierdzone za zgodność z oryginałem przez organ celny i jednocześnie potwierdzają tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy jednak zauważyć, iż w sytuacjach szczególnych, kiedy karta 3 SAD z różnych powodów nie została potwierdzona przez urząd celny, bądź została zagubiona, Podatnik ma prawo wystąpić do organów celnych o wydanie zaświadczenia o wyprowadzeniu towarów poza polski obszar celny. W przypadku zagubienia karty SAD nr 3 za dokument celny potwierdzający eksport (a zatem dokument spełniający wymogi art. 41 ust. 6 ustawy) można jednak uznać zaświadczenie potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty wystawione przez właściwy urząd celny na podstawie art. 793 w/w rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 w oparciu o posiadaną przez służby celne dokumentację.

Wymogi art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług będzie więc spełniało zaświadczenie o dokonaniu wywozu towarów wystawione dla Podatnika przez urząd celny, który był właściwy do potwierdzenia na dokumencie SAD nr 3 wywozu towarów poza obszar Wspólnoty, jednakże pod warunkiem, że Podatnik będzie jednocześnie dysponował uwierzytelnionym przez urząd celny, w którym zgłoszono towary do wywozu odpisem zgłoszenia celnego SAD pozostającego w dyspozycji tego urzędu celnego (karta SAD nr 1), z którego będzie wynikała tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu z towarem, którego wywóz został potwierdzony przez urząd celny wyprowadzenia w zaświadczeniu i na którego podstawie będzie można zidentyfikować transakcję, którą objęto towar (przez wskazanie na odpowiednią fakturę).

Fakt, iż wyżej opisane zaświadczenia spełniają wymogi art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdza też przepis art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Uwzględniając zatem przytoczone powyżej regulacje prawne oraz stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, iż Spółka w analizowanej sprawie dysponując jedynie innymi dokumentami niż odpowiednio potwierdzoną przez właściwy urząd celny kartą 3 dokumentu SAD, nie jest uprawniona do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku od towarów i usług, i winna opodatkować tę dostawę stawką podatku VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) oraz uległy zmianie rozporządzenia Ministra Finansów wydane na podstawie ustawy o podatku VAT.

Na mocy tej ustawy, z dniem 1 grudnia 2008 r. nowe brzmienie otrzymały przepisy: art. 2 pkt 8, art. 41 ust. 6, ust. 7 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 19 ust. 6 ww. ustawy został przez ustawodawcę uchylony.

Do momentu, w którym obowiązywał ten przepis (czyli do końca listopada 2008 r.), w przypadku eksportu obowiązek podatkowy definiowany był w szczególny sposób ? mianowicie o momencie powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu eksportu towarów decydowało potwierdzenie przez urząd celny, określony w przepisach celnych, wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W obecnym stanie prawnym, wyznaczając moment powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów, podatnicy stosują zasady ogólne. Oznacza to, że w przypadku eksportu towarów, dokładnie tak samo jak przy krajowej dostawie towaru, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Reasumując, dokumentacja przedstawiona we wniosku Podatnika związana z eksportem towarów, nie stanowi podstawy do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Wyznaczając moment powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów, Podatnik winien stosować zasady ogólne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.