Czy umożliwienie przez Wnioskodawcę swoim pracownikom: radcy prawnemu i aplikantowi radcowskiemu udziału (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2008 r. ( data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ponoszonych przez pracodawcę kosztów szkoleń osób zatrudnionych w kancelarii radcy prawnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ponoszonych przez pracodawcę kosztów szkoleń osób zatrudnionych w kancelarii radcy prawnego.

Pismem z dnia 19 września 2008 r. Nr ITPB2/415-792/08/BK, ITPB1/415-429/08/IG wezwano Pana o uzupełnienie wniosku poprzez dopłatę. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono dnia 30 września 2008 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą ? kancelarię radcy prawnego, który zatrudnia m.in. radcę prawnego i aplikanta radcowskiego. Zamierza Pan w przyszłości wysyłać swoich pracowników na szkolenia organizowane przez Izbę Radców Prawnych i Centrum Szkolenia Ustawicznego Radców Prawnych Krajowej Rady Radców Prawnych, zobowiązując się do sfinansowania kosztów uczestnictwa pracowników w takich szkoleniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony jako podatnik do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot zapłaconych kosztów uczestnictwa w szkoleniach swoich pracowników: radcy prawnego i aplikanta radcowskiego...
2. Czy umożliwienie przez Wnioskodawcę swoim pracownikom: radcy prawnemu i aplikantowi radcowskiemu udziału w szkoleniach organizowanych przez samorząd zawodowy (do którego należą wymienieni pracownicy) poprzez opłacenie tych szkoleń przez wnioskodawcę zakwalifikować należy jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i co za tym idzie, czy Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy pracownika od tych opłat...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Pana w zakresie pierwszego pytania zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uznaje się wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty na niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość zastała z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę, w związku z finansowaniem przez niego szkoleń dla pracowników, w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i dokształcania nie podlegają doliczeniu do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Udział pracownika w szkoleniu finansowanym przez pracodawcę nie powoduje, że pracownik uzyskuje przychód ze stosunku pracy. Szkolenie leży bowiem w interesie pracodawcy.

Skierowanie pracowników Wnioskodawcy na określone szkolenia jest poleceniem służbowym. Pracownik nie ma realnej możliwości odmowy wzięcia udziału w takim szkoleniu. Ponadto opłata za szkolenia jest przekazywana przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz organizatora szkolenia. Pracownik nie otrzymuje od Wnioskodawcy kwot odpowiadających wartości dokształcania i nie płaci samodzielnie za powyższe szkolenia. Udział pracownika w takim szkoleniu przynosi korzyść pracodawcy, który podnosząc w ten sposób jakość świadczonych przez kancelarię usług może jednocześnie zaliczyć koszty szkolenia do kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że pracownicy Wnioskodawcy nie powinni ponosić skutków podatkowych wzięcia udziału w dokształcaniu.

Powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1915/07) ? (?) ?Szkolenia związane z bieżącym wykonywaniem pracy są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia i pracy. Ponoszenie wydatków na pracowników z tytułu szkoleń potrzebnych do wykonywania należycie pracy jest, co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników i w celu uzyskania przez niego przychodu' (?). Podobne orzeczenie wydane zostało przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w dniu 12 lutego 2008r. (sygn. akt I SA/Po 1597/07): (?) ?Skoro pracownicy obowiązani są do wzięcia udziału w szkoleniu i uczestniczą w nich w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, to nie można kosztu tych szkoleń uznawać za przychód uczestników szkolenia' (?).

Stanowisko powyższe znajduje także odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych, wydanych przez Izbę Skarbową w Poznaniu: z dnia 10 października 2007 r. Nr ILPB2/415-16/07-2/ES, z dnia 06 grudnia 2007 Nr ILPB2/415-132/07-2/ES, z dnia 29 stycznia 2008r. Nr ILPB2/415-283/07-3/MK.

Nawet gdyby uznać, że opłata za szkolenia jest przychodem ze stosunku pracy, nie przesądza to o opodatkowaniu tych świadczeń z uwagi na zwolnienie, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku obliczania i pobierania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za pracowników - radcę prawnego i aplikanta radcowskiego - od opłat za szkolenia, organizowane przez samorząd zawodowy radców prawnych, finansowanych przez Wnioskodawcę. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń, przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Odrębne regulacje, dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, zawarte zostały przede wszystkim w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. nr 103, poz. 472 ze zmianami), wydanym na podstawie delegacji art. 103 Kodeksu pracy oraz częściowo w rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. nr 31, poz. 216), wydanym na podstawie delegacji art. 68c ustawy o systemie oświaty.

Z powyższych rozporządzeń wynika, że dokształcenie odbywa się w formach szkolnych (szkoły podstawowe, ponadpodstawowe i wyższe) oraz pozaszkolnych (kursy, kursy zawodowe, seminaria, praktyki zawodowe) (§ 3 rozporządzenia z 1993 r. i § 2 rozporządzenia z 2006 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe rozporządzenia z 1993 r. i 2006 r. nie są jedynymi przepisami dotyczącymi kształcenia pracowników. Oznacza to, że zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy także wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych na podstawie innych przepisów. Powyższe wynika z treści samego rozporządzenia z 1993 r. Paragraf 1 tegoż rozporządzenia stanowi, iż nie stosuje się go do:

1. pracowników podstawowej działalności służby zdrowia,
2. nauczycieli i nauczycieli akademickich w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami,
3. pracowników naukowych oraz badawczo-technicznych jednostek badawczo-rozwojowych,

• a także do innych osób w zakresie unormowanym odrębnie w przepisach, dotyczących podnoszenia kwalifikacji i wykształcenia ogólnego tych osób albo w układach zbiorowych pracy lub przepisach o wynagradzaniu pracowników.

Zgodnie z art. 102 Kodeksu pracy kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku mogą być określone w przepisach prawa pracy przewidzianych w art. 771 - 773 Kodeksu pracy, (tj. dotyczących regulaminu pracy), w zakresie nie uregulowanym w przepisach szczególnych. Przepisy szczególne nie stawiają w zakresie kwalifikacji pracowników kancelarii odrębnych wymagań. Wobec faktu, iż Wnioskodawca nie zatrudnia więcej niż 19 pracowników, nie jest objęty zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy, to zgodnie z art. 772 cytowanej ustawy, nie ma obowiązku ustalania regulaminu wynagradzania. Stąd pracodawca ustalający indywidualnie warunki pracy i płacy ma prawo stawiania określonych wymogów co do wykształcenia pracowników, w tym bieżącego podnoszenia przez nich kwalifikacji zawodowych, stosownie do swoich potrzeb. Wskazać należy, iż skoro Wnioskodawca w zakresie prowadzonej przez siebie kancelarii uznaje za niezbędne zatrudnianie radcy prawnego i aplikanta radcowskiego, to odrębnymi przepisami regulującymi zasady podnoszenia kwalifikacji i wykształcenia przez tych pracowników będą w szczególności akty prawa korporacyjnego, dotyczące członków samorządu zawodowego (radcy prawnego i aplikanta). Zgodnie z art. 23 kodeksu etyki radcy prawnego, będącego załącznikiem do Uchwały Nr 5 Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 10 listopada 2007 r. (tekst dostępny na stronach internetowych Krajowej Rady Radców Prawnych w zakładce Kodeks Etyki Radcy Prawnego http://www.radca.prawny.lex.pl/kirp.xml): Obowiązkiem radcy prawnego jest dbałość o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne. Radca prawny obowiązany jest brać udział w szkoleniach zawodowych na zasadach określonych przez właściwy organ samorządu.

Na podstawie art. 3 kodeksu etyki, zasady etyki zawodowej obowiązują odpowiednio także aplikantów radcowskich.

Krajowa Rada Radców Prawnych uchwałą z dnia 06 czerwca 2008 r. w sprawie określania zasad wypełniania przez radcę prawnego obowiązku brania udziału w szkoleniach zawodowych - uchwała Krajowej Rady Radców Prawnych nr 30/B/VII/2008 (tekst dostępny na stronach internetowych Krajowej Rady Radców Prawnych w zakładce Dokumenty wewnętrzne KRRP http://www.radca.prawny.lex.pl/kirp.xml) ustanowiła szczegóły doskonalenia zawodowego wprowadzając od 1 stycznia 2009 r. system punktowy. W myśl zapisów § 10 powyższej uchwały, punkty zdobyte w okresie od wejścia w życie uchwały, tj. od 6 czerwca 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. podlegają zaliczeniu do cyklu szkoleń zawodowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2009 r. Oznacza to, że uczestniczenie w szkoleniu zorganizowanym w okresie od 6 czerwca 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. przeliczone na punktację, zaliczone będzie do obowiązkowego szkolenia zawodowego w pierwszym cyklu szkoleń. Koszty szkolenia zorganizowanego przez Izbę Radców Prawnych i Centrum Szkolenia Ustawicznego Radców Prawnych Krajowej Rady Radców Prawnych w okresie od 6 czerwca 2008 r.

, a sfinansowane przez pracodawcę korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownik, który zobowiązany jest podnosić kwalifikacje zawodowe na podstawie odrębnych regulacji (aktów prawa korporacyjnego) winien korzystać z ulgi przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem uczestniczenie w szkoleniach jest dla niego obowiązkowe i niezbędne do wykonywania obowiązków pracowniczych, zgodnie z obowiązującymi tych pracowników zakresami obowiązków.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy także szkolenia, którego organizatorem jest podmiot nie posiadający akredytacji. Podobną opinie wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku sygn. akt III SA/Wa 1915/07 - (?) ?Nawet przy założeniu, że sfinansowanie pracownikowi szkolenia związanego z wykonywaniem pracy jest przychodem, z czym Sąd się nie zgadza, nieprawidłowe jest twierdzenie organów, iż zwolnienie podatkowe uzależnione jest od posiadania przez organizatora akredytacji Ministerstwa Edukacji Narodowej. Zdaniem Sądu, szkolenia te nie podlegałaby opodatkowaniu niezależnie od spełnienia wymogów akredytacyjnych, wolna bowiem od podatku, z wyjątkami, jest wartość świadczeń przyznanych, zgodnie odrębnymi przepisami, przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika' (?). Fakt, iż Izba Radców Prawnych nie spełnia wymogów stawianych organizatorowi kształcenia przewidzianych w rozporządzeniu z 2006 r. nie ma zatem znaczenia dla zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z powyższym należy przyjąć, że generalnie wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Użyte w cytowanym wyżej przepisie sformułowanie ?odrębne przepisy? obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymywania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem swych kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego. Do tego katalogu zaliczyć można m.in. powołane we wniosku rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Nr 103, poz. 472 ze zmianami). Powołane rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 103 § 1 Kodeksu pracy oraz art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 ze zmianami) w zakresie i na warunkach ustalonych w drodze rozporządzenia przez Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Przepis ten formułuje po stronie pracodawcy obowiązek ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Tym samym, pracodawca umożliwiający pracownikom podnoszenie ich kwalifikacji realizuje nakaz ustawowy.

Wskazać należy, że rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. reguluje rodzaj i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach szkolnych jak i pozaszkolnych. Nie ulega wątpliwości że podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego przybiera w praktyce różne formy i odbywa się poprzez np. seminaria szkolenia, praktyki, kursokonferencje, kursy zawodowe, aplikacje, wykłady.

Jednakże rozporządzenie to nie zawiera definicji pojęcia ?formy pozaszkolne?.

Niewątpliwie zakres pozaszkolnych form dokształcania osób dorosłych doprecyzowuje § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Zgodnie z tym przepisem uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

• kurs,

• kurs zawodowy,

• seminarium,

• praktyka zawodowa.

Rozporządzenie to dotyczy jednak form kształcenia osób dorosłych wyłącznie na poziomie wynikającym z ustawy o systemie oświaty. Regulacja ta nie obejmuje swoim zakresem zagadnienia podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez osoby dorosłe będące pracownikami realizowanych w różnorodnych formach o charakterze pozaszkolnym przez szerokie i zróżnicowane grono podmiotów na podstawie innych przepisów. Zatem podnoszenie kwalifikacji na studiach podyplomowych, różnego rodzaju aplikacjach, kursach które nie są realizowane na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 roku może zostać uznane za udział w pozaszkolnej formie kształcenia.

W konsekwencji nie przeszkód do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy do przyznanych przez pracodawcę z tego tytułu świadczeń zgodnie § 9 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych.

Jednocześnie należy podkreślić, iż powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, nie uzależnia stosowania określonego w nim zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora kształcenia. Zagadnienia dotyczące akredytacji regulują przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zmianami). Akredytacja stanowi urzędowe potwierdzenie należytego poziomu kształcenia. Stąd też, posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora kształcenia, należy uznać za pozostające bez wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Należy przy tym zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

1. szkolenia podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy, do których należą seminaria, odczyty, prelekcje, wykłady, kursy specjalizacyjne, kursokonferencje, okazjonalne wykłady, a nawet nauka języków obcych, jeśli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości języka; powyższe wymienione rodzaje dokształcania nie maja charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu ogólnym,
2. szkolenie podnoszące poziom wiedzy zawodowej pracownika (nauka w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych itp.).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż zapewni Pan swoim pracownikom; radcy prawnemu i aplikantowi radcowskiemu, udział w szkoleniach. Koszty szkolenia będzie ponosił Pan w ramach prowadzonej przez siebie kancelarii radcy prawnego. Szkolenia, w których uczestniczyć będą pracownicy organizowane będą przez Izbę Radców Prawnych i Centrum Szkolenia Ustawicznego Radców Prawnych Krajowej Rady Radców Prawnych. Wskazał Pan, że skierowanie pracowników na określone szkolenia jest poleceniem służbowym. Uczestnictwo w szkoleniach jest obligatoryjne i nie ma realnej możliwości odmowy wzięcia udziału w takim szkoleniu. Opłata za szkolenia jest przekazywana bezpośrednio na rzecz organizatora szkolenia.

W świetle powyższego można stwierdzić, że jeżeli prowadzone szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków pracowników, wówczas koszty ich poniesienia przez Wnioskodawcę nie będą stanowić dla pracownika przychodu.

Należy zauważyć że, jeśli szkolenie nie byłoby związane z wykonywaniem czynności przez pracownika na danym stanowisku pracy tylko miałoby na celu podniesienie ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a pracownicy nie uczestniczyliby w nim na podstawie obowiązkowego uczestnictwa, wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten może być jednak przy spełnieniu określonych warunków zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.

Reasumując, poniesiony przez pracodawcę wydatek na opłacenie szkoleń nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracodawca nie jest obowiązany do naliczania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.