Możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 18 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2001 r. prowadzi Pani biuro rachunkowe na podstawie świadectwa kwalifikacyjnego określonego dla osób prowadzących usługowo księgi rachunkowe. Świadczy Pani kompleksowe usługi księgowe w zakresie rachunkowo-księgowym. W zakresie tej działalności nie wchodzi świadczenie usług doradczych. W umowach zawartych z klientami biura jest określone, że do zakresu wykonywania usługi wchodzi między innymi prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzenie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych oraz ich kontrola, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w książce. Posiada Pani pełnomocnictwo udzielone przez swoich klientów w zakresie reprezentowania przed organami urzędu skarbowego i podpisywania wszelkiej korespondencji, deklaracji dochodowej oraz deklaracji VAT, a także do prowadzenia dokumentacji finansowo-księgowej. Pełnomocnictwa te są tylko ?upoważnieniami? o charakterze technicznym w ramach usług księgowych i nie stanowią odrębnego zlecenia, tym samym podpisywanie przez Panią deklaracji podatkowych stanowi jedynie element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości, a nie świadczonej usługi doradczej. Czynności, które Pani wykonuje w ramach świadczonych usług ? umowy z klientami nie są doradztwem podatkowym. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia ?doradztwa?, a odwołując się do definicji słownikowej ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć bardzo szeroko. O zwolnieniu podmiotowym decyduje zarówno klasyfikacja usług, jak również stan faktyczny konkretnej sprawy. Prowadzona przez Panią działalność jest sklasyfikowana w PKD 2007 jako działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe 69.20.Z.

W uzupełnieniu do wniosku wskazała Pani, iż od 2001 roku jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, ze względu na przekroczony obrót ze sprzedaży świadczonych usług. Obrót ze sprzedaży ww. usług od roku 2004 kształtował się następująco:

Rok 2004 - 43.230,00;

Rok 2005 ? 47.910,00;

Rok 2006 ? 43.833,31;

Rok 2007 ? 49.643,80;

Rok 2008 ? 61.134,40;

Rok 2009 ? 74.078,65;

Rok 2010 ? 84.079,27;

Rok 2011 ? 91.924,54.

Przez okres ostatni lat nie został przekroczony obrót, uprawniający do korzystania ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uwzględniając treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 175/12, może Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku, regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy?

Pani zdaniem, świadczenie samych usług księgowych, nawet kompleksowych nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa. Niewątpliwie świadczenie usług księgowych wiąże się z posiadaniem określonej wiedzy, pozwalającej na ich wykonanie. Niemniej jednak nie jest to równoznaczne z uznaniem, iż osoba świadcząca tego rodzaju usługi jest doradcą, czyli osobą, która udzieliła porady, wskazała sposób postępowania w jakiejś sprawie. Prowadzenie ksiąg rachunkowych i sporządzenie deklaracji podatkowych musi bowiem łączyć się z kwalifikowaniem dokumentów księgowych (rachunków, faktur) do ujęcia ich w tych księgach. Również posiadanie pełnomocnictw o szerokim zakresie nie uzasadnia świadczenia usług doradczych. Posiadanie pełnomocnictw wykorzystywane jest do podpisywania i składania deklaracji podatkowych w imieniu mocodawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(?)

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:



1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   
3. nowych środków transportu,
   
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;



2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
   
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin ?doradztwo? obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia ?usługi w zakresie doradztwa? jest szerszy niż termin ?usługi w zakresie doradztwa podatkowego?. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 ?doradzać? znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spełnienie następujących warunków:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, upłynął co najmniej rok,
  
• wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,
  
• podatnik nie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Przepis art. 96 ust. 12 ustawy stanowi, że jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż od 2001 r. prowadzi Pani biuro rachunkowe oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług w zakresie rachunkowości nie są usługami doradztwa.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że może Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, przy założeniu, że obrót z tytułu świadczonych usługi nie przekroczy w 2012 r. kwoty 150.000 zł. Nadmienić przy tym należy, iż wybór zwolnienia od podatku możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia. O wyborze zwolnienia należy poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego, deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń