Ślub cywilny z obcokrajowcem i pobyt w Polsce

Odpowiedź prawnika: Ślub cywilny z obcokrajowcem i pobyt w Polsce

Bez względu na to, czy zawrze Pan związek małżeński w Polsce czy Ukrainie małżeństwo będzie ważne. Należy jednak mieć na względzie art. 14 i 15 ustawy Prawo prywatne międzynarodowe, zgodnie z którymi o możności zawarcia małżeństwa rozstrzyga w stosunku do każdej ze stron jej prawo ojczyste. Z kolei forma zawarcia małżeństwa podlega prawu państwa, w którym jest ono zawierane. Jednakże, gdy małżeństwo jest zawierane poza granicami Polski, wystarcza zachowanie formy wymaganej przez prawa ojczyste obojga małżonków. Polskę i Ukrainę wiąże jednak umowa międzynarodowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych sporządzona w Kijowie. Zgodnie z jej treścią formę zawarcia małżeństwa określa prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium małżeństwo jest zawierane, a przesłanki zawarcia małżeństwa ocenia się dla każdej z osób zawierających małżeństwo według prawa tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem. Jeśli więc małżeństwo zostanie zawarte w ojczyźnie Pana przyszłej małżonki i zgodnie z miejscowymi przepisami, to będzie ono ważne również w Polsce. Małżeństwo przed polskim konsulem mogą zawrzeć tylko obywatele Polski. Informacje o wpisaniu aktu zawarcia małżeństwa do polskiego USC zawiera odpowiedź Rejestracja zagranicznego ślubu

Dokumenty potrzebne do zawarcia małżeństwa w Polsce wskazuje artykuł Niezbędne formalności do zawarcia małżeństwa

oraz artykuł Jakie dokumenty są niezbędne do zawarcia związku małżeńskiego przez cudzoziemca?

Zgodnie z art. 8. 1.  ustawy o obywatelstwie polskim cudzoziemcowi można, na jego wniosek, nadać obywatelstwo polskie, jeżeli zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu.

W przypadkach szczególnie uzasadnionych można cudzoziemcowi nadać na jego wniosek obywatelstwo polskie, chociażby nie odpowiadał on powyższym warunkom. Nadanie obywatelstwa polskiego może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub zwolnienia z obywatelstwa obcego. Zgodnie z art. 10 cudzoziemiec pozostający co najmniej 3 lata w związku małżeńskim zawartym z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu, może nabyć obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie poniższym złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia. Termin do złożenia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego wynosi 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie albo 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub nabycia prawa stałego pobytu. Przyjęcie oświadczenia może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub zwolnienia z obywatelstwa obcego. 

Obywatelstwo nadaje Prezydent RP, wniosek składa się natomiast za pośrednictwem właściwego wojewody, a w przypadku osób zamieszkałych za granicą - za pośrednictwem konsula.

Nadanie obywatelstwa polskiego obojgu rodzicom rozciąga się na dzieci pozostające pod ich władzą rodzicielską (czyli do 18 roku życia dziecka). Nadanie obywatelstwa polskiego tylko jednemu z rodziców rozciąga się na dzieci jeżeli:

1. pozostają wyłącznie pod jego władzą rodzicielską albo

2. drugie z rodziców jest obywatelem polskim lub

3. drugie z rodziców wyraziło zgodę przed właściwym organem na nabycie przez dziecko obywatelstwa polskiego

Konieczna byłaby więc zgoda ojca dziecka. Jednakże skończy ono 18 lat, zanim powstaną wymagane przesłanki nabycia obywatelstwa. Ponadto nadanie lub rozciągnięcie nadania obywatelstwa polskiego na dzieci, które ukończyły szesnaście lat, następuje jedynie za ich (tj. dzieci) zgodą.

Zgodnie z umową międzynarodową zawartą między RP a Ukrainą obywatele Ukrainy, bez względu na miejsce stałego zamieszkania, mogą wjeżdżać, przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wyjeżdżać i podróżować tranzytem na podstawie ważnych dokumentów podróży oraz wiz, jeżeli ta umowa nie stanowi inaczej.

Wizy dla obywateli Ukrainy niezależnie od celu podróży wydawane są przez konsulów Rzeczypospolitej Polskiej bez pobierania opłat konsularnych oraz zwrotu zryczałtowanych kosztów rzeczywistych i bez konieczności przedstawiania zaproszeń. Obywatele Ukrainy, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą wjeżdżać, przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyjeżdżać na podstawie dokumentów podróży oraz kart pobytu wydanych przez właściwe organy Rzeczypospolitej Polskiej w okresie ich ważności, bez wiz.

Zgodnie z art. 53 ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się między innymi cudzoziemcowi, który jest małżonkiem obywatela polskiego. W przypadku pełnoletniego dziecka małżonka – cudzoziemca, zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony w braku innych podstaw mogłoby zostać udzielone, jeśli jego rodzic zamieszkiwałby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. na podstawie zezwolenia na osiedlenie się; 

2. na podstawie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE; 

3. posiadającego status uchodźcy; 

4. co najmniej 2 lata na podstawie zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, w tym bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony dla członka rodziny - na podstawie zezwolenia wydanego na okres pobytu nie krótszy niż rok; 

5. na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 17 i 18 9dotyczy naukowców).