Odpowiedź prawnika: Alimenty dla dziecka pracującego dorywczo
Odpowiedź w opisanym przypadku należy rozpocząć od przypomnienia, iż na rodzicach ciąży tzw. obowiązek alimentacyjny. Art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Z treści tego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka istnieje, jeżeli: - nie jest ono w stanie utrzymać się samodzielnie, a dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, b) dziecko jest wprawdzie w stanie utrzymać się samodzielnie, ale znajduje się w niedostatku. Nie daje to jednoznacznej odpowiedzi na zadane pytanie, jednak należy wnioskować, iż jeżeli dziecko jest pełnoletnie, jednak kształci się dalej, a obiektywnie rzecz biorąc nie jest w stanie utrzymać się jeszcze samodzielnie, może wystąpić do rodziców o alimenty (środki utrzymania). To jednak, czy faktycznie może pozyskać takie alimenty należy oceniać każdorazowo odrębne dla każdej sytuacji. Oceny takiej dokonuje sąd. Bardzo ważne jest, iż w doktrynie prawa przyjmuje się, iż czas trawania obowiązku alimentacyjnego nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy bądź trwanie, bądź ustanie obowiązku, jest to, czy dziecko może się utrzymać samodzielnie. Dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje usprawiedliwienie w dotychczas osiąganych wynikach w nauce. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 listopada 1997 r., III CKN 257/97 (OSNC 1998, nr 4, poz. 70): „Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy także pod uwagę, czy wykazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki”. Obowiązek alimentacyjny ustaje dopiero wówczas, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową, co z reguły łączy się z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Możliwość podjęcia pracy zarobkowej nie może być jednak rozważana w oderwaniu od osobistej i życiowej sytuacji uprawnionego. Jeżeli mianowicie kontynuuje on naukę, uczy się zawodu, uczęszcza na kurs doskonalenia zawodowego, to za usprawiedliwione uznać należy dalsze alimentowanie go.
