Coraz to nowe oskarżenia sąsiadów z dołu - forum prawne

Witam,
po przeczytaniu poprzednich postów doszliśmy do wniosku,że opiszemy swoją sytuację w nadziei,ze ktoś nam coś doradzi.

Mieszkamy w naszym bloku od 5 lat. Przez pierwsze 4 lata było świetnie, wszyscy sąsiedzi życzliwi, itp.
Od jakiegoś roku zaczęło się dziać coś, co nas niepokoi.
Sąsiedzi z piętra niżej początkowo zaczęli nas zaczepiać na ulicy i zwracac uwagę na zbyt głośne zachowanie się naszego 4 letniego dziecka.Uważają,że dziecko całymi dniami biega głośno, tupie i skacze.Dodajmy,ze pracujemy i wychodzimy z domu ok. 6 rano i wracamy ok. 17, a czasem nawet ok. 19.Poza tym sąsiedzi twierdzą ze codziennie rano są budzeni naszymi krzykami i tupaniem (a przecież każdy mieszkaniec bloku wie,ze niemożliwe jest bezszelestne poruszanie się o 5 rano czy w nocy).
Od ok. pół roku sąsiedzi zaczęli nas w powyższej sprawie nachodzić w naszym domu, nie było tygodnia by któreś z nich nie przyszło z pretensjami.Dodatkowo wsciekle walili w sufit i w rury CO.
Również nieoczekiwanie odwiedził nas dzielnicowy, który po wysłuchaniu (mamy nadzieję obu stron) zalecił nam ostrzeżenie sąsiadów, ze po ponownym najściu zgłaszamy sprawę do prokuratury o nękanie i nachodzenie. Dodajmy jeszcze, ze pani sąsiadka oskarzyła nas o spowodowanie zawału u swego męza przez rzekome głośne bieganie całodzienne naszego teraz 5-letniego dziecka, co jest nieprawdą gdyż widzimy tego pana w pełnym zdrowiu na balkonie i na ulicy.
Po wizycie policji sytuacja nieco się uspokoiła. Jednakże okazalo się to ciszą przed kolejną burzą,'
Nagle przyszła do nas sąsiadka i oskarżyła nas,ze podlewając kwiatka na klatce schodowej zalaliśmy jej mieszkanie.W tę sprawę został zaangazowany również prezes wspólnoty, który najpierw stwierdził, ze zna naszych sąsiadów i wie jacy oni są upierdliwi, ale stanął po ich stronie.
Rozmawialiśmy z różnymi sąsiadami w naszym bloku i wszyscy twierdzą ze mieli z nimi różne zatargi.
Prosimy o pomoc, co mamy zrobić, gdyż ta sytuacja zaczyna nas wyprowadzać z równowagi i we własnym domu czujemy się niepewnie.

Pozdrawiam,


Marta Walkusz