Odpowiedź prawnika: Poręczenie wekslowe
Prawo wekslowe zawiera przepisy które dokładnie określają składniki konieczne poręczenia wekslowego. Brak któregokolwiek z nich powoduje nieważność poręczenia. Jednak gdy oprócz składników koniecznych znajdą się na wekslu informacje dodatkowe, nie pociąga to za sobą sankcji nieważności. Poręczenie może dać osoba trzecia lub nawet osoba, podpisana na wekslu. Poręczenie umieszcza się na wekslu albo na przedłużku. Ze sformułowania, iż poręczenie umieszcza się na wekslu, wynika, iż dopuszczalne jest umieszczenie go na przedniej, jak i na tylnej stronie weksla. Nie jest natomiast możliwe udzielanie poręczenia wekslowego w odrębnym dokumencie. Poręczenie oznacza się wyrazem „poręczam” lub innym zwrotem równoznacznym; podpisuje je poręczyciel. Dalszym warunkiem skuteczności poręczenia jest umieszczenie wzmianki, że chodzi o poręczenie. Wzmianka ta może być różnie wyrażona, np.: „poręczam”, „ręczę”, „per áal”, „gwarantuję”. Oświadczenie poręczyciela musi być przez niego podpisane. Podpis ten pod rygorem nieważności powinien być własnoręczny. Jednak sam podpis na przedniej stronie wekslu także uważa się za udzielenie poręczenia, wyjąwszy gdy jest to podpis wystawcy lub trasata. Sam podpis na przedniej stronie weksla uważa się za udzielenie poręczenia, chyba że jest to podpis wystawcy lub trasata. Poręczyciel podpisujący weksel na tylnej stronie weksla winien dla wyeliminowania pomyłek i dwuznaczności uzupełnić podpis jedną z formuł, które wskazują na charakter jego zobowiązania. Natomiast sam podpis, bez klauzuli "poręczam" na odwrotnej stronie weksla będzie uważany za indos in blanco, a nie za poręczenie. To samo dotyczy podpisu na przedłużku. Poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano. Osoba ta powinna być wymieniona z nazwiska. W braku takiej wskazówki uważa się, że poręczenia udzielono za wystawcę.
