Ma 14 lat i zakaz widywania ojca. - forum prawne

Mój temat jest bardzo skomplikowany. Mam 36 lat, a córka Laura 14. Urodziła się, gdy jej matka miała 17 a ja 23 lata. Zaraz po urodzeniu jeszcze w szpitalu, bez naszej zgody i wiedzy została zabrana przez babcię- matkę matki. Przyjęła tak agresywną obronę ze musieliśmy się wycofać i zapomnieć o jakimkolwiek zainteresowaniu naszym dzieckiem. Przez ten konflikt nasze drogi wkrótce się rozeszły. Babcia uzyskała sądownie status rodziny zastępczej, ja mam zasądzone alimenty na rzecz córki, którą mi zabrano. Od tego czasu córka przebywa w rodzinie babci. Szkoda tylko, że ja byłem tak bardzo zajęty wtedy szaleństwami i tak przygnębiony utratą dziecka, że nie chciałem ich znać ani iść do sądu, żeby powiedzieć, jakie jest moje zdanie. Zrobiła, więc sobie z Laury argumencik przetargowy, a z siebie męczennicę ? troskliwą ponad wszystko ?matkę Teresę?. Teraz matka po wielu latach nawiązuje kontakt z babcią dziecka i ma możliwość widzenia się z córką. Dziecko oczywiście wie o moim istnieniu i zaczyna ze mną pisać sms-y i dzwonić. I tu znów negatywna i agresywna ingerencja babci. Chce zadzwonić ? umówić się ? odpowiadają ? nie ma.. Chce w szpitalu odwiedzić małą ? pilnują jej i na pewno lekarzom zastrzegli, żeby nie wpuszczali ojca. Prokurator do mnie mówi, żeby nawiązać kontakt z dzieckiem za wszelką cenę, a tu tak jak zawsze było sytuacja zagmatwana i chora. Babcia nie chce zrozumieć argumentu, ze chce się zobaczyć z córką, że to dziecko chce ojca poznać, że ja nie chce niczego zmieniać w ich ?poukładanym? życiu, nie chce jej zabierać, ani nastawiać negatywnie do rodziny, której powinna mimo wszystko być wdzięczna. Nie rozumie słów innych ludzi, którzy mnie znają i mówią babci, wprost, że się zmienił, jest poważny i odpowiedzialny. I tu mam pytanie- jak podejść do tego : 1. Czy zostawić wszystko jak jest i kazać dziecku nadal cierpieć do 17-18go roku życia, aż sama zdecyduje o swojej przyszłości? 2. Za wszelką cenę nawiązać kontakt uczuciowy i emocjonalny.