Odpowiedź prawnika: Braki formalne pozwu o ustalenie
Sąd się nie pomylił wzywając Pana do wyjaśnienia sprzeczności w treści pozwu. Przy czym problem nie leży w tym, czy skierował Pan pozew o wstąpienie w stosunek najmu czy pozew o ustalenie wstąpienia, bo w takim przypadku sąd prawdopodobnie zinterpretowałby treść pozwu tak samo.
Problem dotyczy tego, że tytuł pozwu (i okoliczności sprawy) wskazują na to, że jest to pozew o ustalenie (art. 189 kpc), a w treści wnosi Pan o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu. I tu leży sprzeczność. W tej sprawie bowiem (zakładając, że spełnił Pan przesłanki) już Pan jest najemcą, już wstąpił Pan w stosunek najmu. Następuje to bowiem z mocy prawa. Nie musi Pan więc żądać zawarcia umowy najmu, bo już Pana wiąże z gminą umowa najmu w takiej treści, w jakiej wiązała Pana matkę. Jeśli napisałby, że wnosi o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu, to sąd taki pozew może oddalić i poniesie Pan koszty postępowania jako strona przegrywająca proces. Należy wyjaśnić, iż wnosi Pan pozew o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu (innymi słowy - pozew o ustalenie, że wstąpił Pan w stosunek najmu).
Zakładając, że działa Pan bez profesjonalnego pełnomocnika referendarz powinien był wskazać dokładnie braki pisma podając wysokość opłaty.
Być może nie wskazał wysokości opłaty z uwagi na konieczność sprecyzowania pozwu. Jednakże naszym zdaniem w takim przypadku powinien był wskazać jaka kwota opłaty powinna być uiszczona w obu przypadkach albo wezwać do uiszczenia opłaty dopiero po sprecyzowaniu pozwu.
W sprawach o istnienie, unieważnienie albo rozwiązanie umowy najmu lub dzierżawy, o wydanie albo odebranie przedmiotu najmu lub dzierżawy, wartość przedmiotu sporu stanowi przy umowach zawartych na czas oznaczony - suma czynszu za czas sporny, lecz nie więcej niż za rok; przy umowach zawartych na czas nie oznaczony - suma czynszu za okres trzech miesięcy.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 1997 r. II CZ 31/97 w sprawach o ustalenie istnienia stosunku najmu lokalu mieszkalnego wartość przedmiotu zaskarżenia ustala się w sposób wskazany w art. 23 w zw. z art. 393 pkt 1 kpc.
Opłatę można uiścić formie bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów właściwego sądu albo w formie wpłaty gotówkowej, bezpośrednio w kasie sądu lub w formie znaków opłaty sądowej.
Numery rachunków bieżących dochodów sądów, znajdują się na stronie internetowej pod adresem http://www.ms.gov.pl/. Numer rachunku bieżącego dochodów sądu udostępnia się także na tablicy ogłoszeń w budynku sądowym. Jeżeli opłata sądowa została uiszczona na rachunek bieżący dochodów właściwego sądu przed wniesieniem pisma do sądu, należy do tego pisma dołączyć oryginał lub kopię dowodu wniesienia należnej opłaty. W przypadku dołączenia do pisma dowodu wniesienia opłaty sądowej w formie wydruku potwierdzającego dokonanie operacji bankowej, na wydruku tym zamieszcza się potwierdzoną własnoręcznym podpisem informację, że figurująca na nim kwota stanowi opłatę za wnoszone pismo.
Uiszczenie opłaty sądowej w formie gotówkowej w kasie sądu przed wniesieniem pisma do sądu potwierdzane jest przez pracownika kasy sądu poprzez stosowną adnotację na oryginale pisma oraz wydanie uiszczającemu opłatę kopii dowodu wpłaty. Maksymalna wysokość opłaty sądowej, jaką można uiścić przy pomocy znaków opłaty sądowej, wynosi 1 500 zł.
Wartość przedmiotu sporu, obliczoną zgodnie z art. 23 kpc należy zaokrąglić w górę do pełnego złotego. Następnie należy obliczyć 5% z tej kwoty i wynik również zaokrąglić w górę do pełnego złotego.
