Procedura odprawy czasowej na granicy

Podstawowe zasady stosowania procedury 

Procedura odprawy czasowej wraz z procedurą końcowego przeznaczenia należy do jednej z kategorii procedur specjalnych, zwanej „szczególnym przeznaczeniem”.

W ramach procedury odprawy czasowej towary nieunijne przeznaczone do powrotnego wywozu mogą być objęte szczególnym przeznaczeniem na obszarze celnym Unii, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych i nie podlegają:

• innym należnościom określonym w odrębnych przepisach,
• środkom polityki handlowej (o ile nie zakazują one wprowadzania towarów na obszar celny Unii lub ich wyprowadzania z tego obszaru).

Ta definicja odprawy czasowej wskazuje, że towary objęte procedurą muszą być:

• przywiezione w określonym celu,
• powrotnie wywiezione w określonym czasie, uzasadnionym ich wykorzystaniem,
• identyfikowalne (z wyjątkiem uzasadnionych przypadków).

O ile nie przewidziano inaczej, pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej udziela się pod warunkiem, że stan towarów objętych procedurą pozostaje taki sam (czyli towary nie są poddawane żadnym zmianom). Dopuszczalne są jednak naprawy i konserwacja, włączając przeglądy i regulacje lub środki mające na celu zachowanie towarów lub zapewnienie ich zgodności z wymogami technicznymi dla ich zastosowania w ramach procedury.

Sposoby realizacji procedury odprawy czasowej 

Procedura odprawy czasowej może być realizowana z całkowitym lub częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Całkowite zwolnienie z należności celnych przywozowych dotyczy tylko określonych kategorii towarów, wymienionych w RD.

W przypadku procedury realizowanej w tym trybie, w momencie objęcia towaru procedurą odprawy czasowej nie powstaje obowiązek uiszczenia należności przywozowych. Dług celny może jednak powstać (potencjalny długu celny), dlatego organ celny żąda złożenia zabezpieczenia na poczet mogących powstać należności celnych oraz podatkowych. Złożenie zabezpieczenia jest jednym z warunków udzielenia pozwolenia na stosowanie tej procedury. 

Z całkowitym zwolnieniem z należności celnych mogą być przywiezione następujące towary:

• środki transportu, palety i kontenery, w tym akcesoria i wyposażenie (ruch wewnętrzny przestał być ograniczeniem do stosowania procedury, muszą być przestrzegane przepisy transportowe),
• rzeczy osobistego użytku oraz sprzęt sportowy przywożone przez podróżnych,
• materiały o charakterze socjalnym dla marynarzy,
• materiały do pomocy w przypadku katastrof, sprzęt medyczny, chirurgiczny i laboratoryjny,
• zwierzęta,
• towary do użytku w strefach przygranicznych,
• dźwięku, obrazu lub danych i materiały reklamowe,
• wyposażenie zawodowe (w tym instrumenty muzyczne),
• materiały pedagogiczne i wyposażenie naukowe,
• opakowania,
• formy, matryce, klisze drukarskie, rysunki, szkice, przyrządy do pomiarów, kontroli i testowania i inne podobne artykuły,
• specjalne narzędzia i przyrządy,
• towary używane do przeprowadzania testów lub poddawane testom,
• próbki,
• zastępcze środki produkcji,
•  towary przeznaczone na imprezy lub do sprzedaży w określnych sytuacjach,
• części zamienne, akcesoria i wyposażenie,
• inne towary, które przywożone są okazjonalnie i na okres nieprzekraczający trzech miesięcy lub w szczególnych sytuacjach niewywierających skutku gospodarczego w Unii.

Częściowe zwolnienie z należności celnych przywozowych udzielane jest towarom przywożonym na czas określony, które:

• nie są wymienione w katalogu towarów, które mogą być objęte całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych, albo
• są wymienione w tym katalogu, ale nie spełniają wszystkich określonych dla nich przepisami prawa warunków, albo
• są przywożone do celów konsumpcyjnych.

Kwota należności celnych przywozowych do uiszczenia za towary objęte procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych wynosi 3% kwoty należności celnych przywozowych, która miałaby zostać zapłacona za te towary, gdyby zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.

Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej. Zwrot „rozpoczęty miesiąc” nie oznacza miesiąca kalendarzowego, lecz okres miesiąca liczony od pierwszej godziny pierwszego dnia tego okresu do ostatniej godziny dnia ostatniego miesiąca, który przypada na taką samą datę, jak dzień, w którym okres się rozpoczyna. Jeśli taki dzień nie występuje w danym miesiącu (bo miesiąc jest krótszy) okres kończy się z upływem ostatniej godziny ostatniego dnia tego miesiąca. Jeżeli okres objęcia procedurą zawiera część miesiąca, przy obliczaniu tych części bierze się pod uwagę miesiąc mający 30 dni. Przykładowo, jeśli objęcie procedurą nastąpiło 30 lipca a zostanie zakończone 10 sierpnia tego samego roku, okres uwzględniany do rozliczenia wynosi jeden miesiąc. Jeśli zaś zakończenie procedury nastąpi 31 sierpnia, okres do rozliczenia będzie wynosił 2 miesiące.

Zsumowaną należność za cały okres trwania procedury oblicza się w chwili zamknięcia procedury i pobiera się w trybie przewidzianym dla poboru należności celnych przywozowych.

Kwota należności celnych przywozowych do uiszczenia nie może być wyższa od tej, która miałaby zostać uiszczona gdyby towary te zostały dopuszczone do obrotu w dniu, w którym zostały objęte procedurą odprawy czasowej.

Karnet ATA i karnet CPD

W celu uproszczenia formalności celnych dotyczących odprawy czasowej stosowane są szczególne dokumenty: karnet ATA i karnet CPD.

Karnet ATA jest stosowany przy czasowym przywozie lub czasowym wywozie towarów pomiędzy państwami będącymi Stronami Konwencji ATA lub Konwencji stambulskiej, obecnie jest stosowany w 77 państwach. Dokument ten dotyczy wyłącznie towarów, które mogą być przywożone w procedurze odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności przywozowych.

Organy celne mogą przyjmować karnety ATA, jeżeli są one wydane przez zrzeszenie wydające, ustanowione w państwach będących stronami Konwencji ATA albo Konwencji stambulskiej.

Karnet CPD jest stosowany przy czasowym przywozie lub czasowym wywozie środków transportu pomiędzy państwami będącymi Stronami dwóch konwencji celnych dotyczących przewozu pojazdów drogowych oraz Konwencji stambulskiej.

Karnet CPD jest jednocześnie wnioskiem o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, zgłoszeniem celnym i dokumentem zabezpieczającym należności przywozowe. Termin ważności karnetu wynosi 12 miesięcy. Karnet ten jest bardzo rzadko stosowany przy czasowym przywozie na obszar celny Unii, ponieważ unijne przepisy celne umożliwiają czasowy przywóz środków transportu bez dokumentów.

Pozwolenie na stosowanie procedury odprawy czasowej 

Stosowanie procedury odprawy czasowej uzależnione jest od udzielenia pozwolenia przez organ celny.

Warunki uzyskania pozwolenia 

Pozwolenie może być udzielone osobie spełniającej warunki określone w przepisach UKC (tj. unijnego kodeksu celnego), UKC-RD (tj. rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446) i UKC-RW (tj. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447).

Warunki podmiotowe 

Pozwolenie na stosowanie procedury odprawy czasowej może być udzielone osobie, która użytkuje towary lub organizuje ich użytkowanie.

Zgodnie z art. 211 ust. 3 lit. a UKC jednym z warunków udzielenia pozwolenia jest posiadanie przez wnioskodawcę siedziby na obszarze celnym Unii. Warunek należy badać tylko dla wniosku w formie pełnej.

Z zasady korzystający z procedury ma siedzibę/miejsce zamieszkania poza obszarem celnym Unii (art. 250 ust. 2 lit. c UKC). Nie wyklucza się jednak, by z procedury w uzasadnionych przypadkach korzystały także osoby z Unii.

Osoba, której udzielane jest pozwolenie musi spełniać przesłanki pozwalające uznać, że zapewnia ona prawidłowy przebieg procedury. Weryfikacja kryteriów podmiotowych w tym zakresie następuje na podstawie informacji zawartych we wniosku oraz załączonych dokumentach, a także po dokonaniu sprawdzenia w systemach wchodzących do Systemu Informacyjnego Skarbowo-Celnego.

W przypadku odprawy czasowej towarów przez osoby fizyczne w formie czynności uznawanej za zgłoszenie, weryfikacja tych warunków będzie z oczywistych powodów uproszczona.

Warunki związane z kontrolą celną 

Organ celny udziela pozwolenia, jeśli może sprawować dozór celny bez konieczności stosowania środków administracyjnych niewspółmiernych do istniejącej potrzeby gospodarczej. Stwierdzenie, czy spełniona została ta przesłanka spoczywa nie na wnioskodawcy, lecz na organie celnym, który musi dokonać oceny zakresu przewidywanych obowiązków jakie powstaną w związku z koniecznością prowadzenia dozoru celnego procedury, której dotyczy wniosek.

Organ celny ocenia, czy nakłady finansowe, które będzie musiała ponieść w związku z tym administracja, nie są zbyt wysokie, w stosunku do oczekiwanych skutków gospodarczych związanych z korzystaniem przez podmiot z procedury specjalnej.

Warunek związany z identyfikacją towarów 

We wniosku konieczne jest wskazanie danych dotyczących identyfikacji przywożonych towarów. Zabezpieczeniem tożsamości towaru może być znak identyfikacyjny (określone symbole, numery, litery, itp.). Jeżeli brak jest takich znaków, zabezpieczeniem identyfikacji towarów może być opis towaru, fotografie, itp. W takim przypadku należy to odpowiednio zaznaczyć we wniosku.

Organy celne mogą wyrazić zgodę na zastosowanie procedury odprawy czasowej nie upewniając się, czy towary mogą zostać zidentyfikowane, jeżeli uwzględniając rodzaj towarów lub zamierzony sposób ich wykorzystania, brak środków identyfikacyjnych nie spowoduje nadużycia tej procedury.

Zabezpieczenie 

W przypadku objęcia towarów procedurą odprawy czasowej zabezpieczenie należności celnych jest obowiązkowe, z wyjątkiem:

• zgłoszenia ustnego lub w formie innych czynności uznawanych za zgłoszenie celne,
• wyraźnie oznakowanych materiałów wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym przez przewoźników lotniczych, morskich, kolejowych lub pocztowych,
• trwale oznakowanych pustych opakowań,
• w przypadku gdy kolejny posiadacz pozwolenia obejmuje towary procedurą w tym samym celu co poprzedni, który stosował zgłoszenie ustne lub w formie innych czynności uznawanych za zgłoszenie celne.

Na mocy przepisów krajowych dotyczących podatku od towarów i usług, tj. art. 33 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021, poz. 685 ze zm.) zabezpieczenie kwoty tego podatku odbywa się w przypadkach i trybie stosowanych przy zabezpieczaniu należności celnych.

Jednakże na podstawie art. 7a-7e tej ustawy zabezpieczenie należności podatkowych nie jest wymagane, jeśli spełnione są określone w tych przepisach warunki. Podobne przepisy obowiązują dla podatku akcyzowego, dla którego także, o ile spełnione są określone prawem warunki, zabezpieczenie nie jest wymagane, zgodnie z art. 28 ust. 3-7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 143).

Z obowiązku składania zabezpieczenia z mocy prawa zwolnione są organy publiczne, co oznacza nie tylko organy administracji publicznej (instytucje publiczne i samorządowe będące organami władzy państwowej lub samorządowej), ale też instytucje utworzone i nadzorowane przez te organy, które pełnią w państwie funkcje publiczne (np. muzea).

Organ celny może zwolnić z zabezpieczenia, jeśli kwota należności nie przekracza równowartości 1000 euro (kwota ta badana jest odrębnie dla należności celnych i podatkowych).

Formy pozwolenia

Pozwolenie na korzystanie procedury odprawy czasowej może być także wydane poprzez zwolnienie towarów do procedury na podstawie zgłoszenia celnego, które może mieć formę:

a)    zgłoszenia pisemnego (papierowego lub elektronicznego)

b)    karnetu ATA lub CPD,

c)    ustnego zgłoszenia,

d)    czynności uznawanej za zgłoszenie celne (art.141 ust. 1 UKC-RD).

Wniosek o udzielenie pozwolenia w pełnej formie 

Gdy procedura realizowana jest w Polsce, wniosek należy złożyć w formie elektronicznej, korzystając z usługi dostępnej na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych (PUESC).

Dla wniosków ważnych w więcej niż jednym państwie UE, zwanych dalej „unijnymi” należy wypełnić formularz elektroniczny wniosku udostępniony przez Komisję Europejską za pośrednictwem unijnego portalu dla przedsiębiorców (Trader portal) i wysłać go do systemu Customs Decisions (CDS). 

Wniosek o wydanie pozwolenia w pełnej formie składa się do naczelnika urzędu celno-skarbowego właściwego ze względu na miejsce, w którym towary będą po raz pierwszy użyte.

Wniosek o udzielenie pozwolenia na podstawie zgłoszenia celnego („wniosek w formie skróconej”) 

Za wniosek o udzielenie pozwolenia może być uznane dokonanie zgłoszenia celnego do procedury odprawy czasowej. W takim przypadku pozwolenie jest udzielane poprzez zwolnienie towarów do procedury na podstawie tego zgłoszenia.

W przypadku sporządzenia wniosku za pomocą zgłoszenia celnego, w Polu 44 zgłoszenia celnego należy podać informacje na temat planowanego sposobu stosowania procedury (np. miejsce gdzie towary będą wykorzystywane). Informacje te podaje się przy użyciu odpowiednich kodów informacji dodatkowej (0PL05, 0PL06, 0PL07, 0PL08, 0PL09).  

Wniosek o udzielnie pozwolenia na podstawie zgłoszenia celnego składa się do urzędu celno-skarbowego (oddziału celnego) właściwego do przyjęcia zgłoszenia do procedury odprawy czasowej.

Przedstawicielstwo 

Zgłoszenie towarów do procedury odprawy czasowej może zostać złożone albo przez posiadacza pozwolenia (we własnym imieniu i na własną rzecz), albo przez jego przedstawiciela bezpośredniego (w imieniu i na rzecz posiadacza pozwolenia). Oznacza to, że przedstawicielstwo pośrednie nie jest możliwe w odniesieniu do zgłoszenia do procedury odprawy czasowej, ponieważ korzystający z tej procedury musi być posiadaczem pozwolenia na tę procedurę (czyli korzystający z procedury i posiadacz pozwolenia muszą być tą samą osobą). W przypadku zaś przedstawicielstwa pośredniego korzystający z procedury i posiadacz pozwolenia będą różnymi osobami.

Wniosek o udzielenie pozwolenia w formie karnetu ATA lub karnetu CPD 

Wniosek składa się na formularzu karnetu ATA lub karnetu CPD i wypełnia zgodnie z zasadami wypełniania tych dokumentów określonymi w Konwencji stambulskiej i wyjaśnieniach zawartych w formularzu karnetu.

Co do zasady właściwy dla wniosku w tej formie jest naczelnik granicznego urzędu celno-skarbowego (graniczny oddział celny), przez który towary są wprowadzane na obszar celny Unii. Właściwym do objęcia towarów procedurą odprawy czasowej może być także urząd wewnętrzny (oddział tego urzędu, uprawniony do obejmowania towarów procedurą odprawy czasowej), właściwy dla miejsca, w którym towary mają być wykorzystane, jeśli urząd graniczny nie jest w stanie sprawdzić, czy warunki objęcia procedurą zostały spełnione. W takiej sytuacji towary powinny być przewiezione do tego urzędu w procedurze tranzytu (z wykorzystaniem kart tranzytowych Karnetu ATA lub zgłoszenia celnego w NCTS2).

Pozwolenie jest udzielane poprzez przyjęcie karnetu ATA lub karnetu CPD.

Wniosek o udzielenie pozwolenia w formie ustnego zgłoszenia celnego 

Wniosek składa się poprzez ustne zgłoszenie celne. Dodatkowo należy dołączyć, w dwóch egzemplarzach, dokument, którego wzór został określony w załączniku nr 71-01 do UKC-RD.

Wniosek w takiej formie może być wykorzystany dla kategorii towarowych wymienionych w art. 136 UKC-RD ust. 1 lit. a-k, a także innych towarów, o ile zezwolą na to organy celne.

Właściwy dla wniosku jest naczelnik granicznego urzędu celno-skarbowego (graniczny oddział celny), przez który towary są wprowadzane na obszar celny Unii.

Pozwolenie jest udzielane poprzez zwolnienie towarów do procedury odprawy czasowej. Organ celny zatrzymuje jeden egzemplarz dokumentu dodatkowego a drugi potwierdza i wydaje zgłaszającemu.

Urząd objęcia procedurą powinien poinformować zgłaszającego o sposobie postępowania z dokumentem dodatkowym w celu zamknięcia procedury (opisane w rozdziale dotyczącym zamknięcia procedury).

Wniosek o wydanie pozwolenia w formie czynności uznawanej za zgłoszenie celne 

Jest to najbardziej uproszczona forma zgłaszania towarów do procedury, ponieważ nie jest wymagany żaden dokument pisemny. Wniosek (dorozumiany) składa się poprzez czynność uznawaną za zgłoszenie celne (art. 141 ust. 1 UKC-RD), np. przejście pasem zielonym lub "nic do zgłoszenia" w granicznym urzędzie celno-skarbowym (granicznym oddziale celnym), w którym istnieje system dwóch pasów.

Towary, które mogą być objęte takim wnioskiem to przykładowo:

• rzeczy osobistego użytku i sprzęt sportowy przywożony przez podróżnych,
• środki transportu, w tym także palety i kontenery,
• majątek marynarzy, używany na statkach biorących udział w międzynarodowym ruchu morskim.

Właściwym dla wniosku w tej formie jest graniczny urząd celno-skarbowy (graniczny oddział celny), przez który towary są wprowadzane na obszar celny Unii.

Kontrola wykorzystania pozwolenia i stosowania procedury 

Urząd, który udzielił pozwolenia (kontrolny urząd celny), sprawuje kontrolę wykorzystania pozwolenia i to on koordynuje działania kontrolne mające na celu ustalenie, czy procedura została prawidłowo zamknięta.

Objęcie procedurą 

Objęcie towarów procedurą odprawy czasowej następuje poprzez złożenie zgłoszenia celnego.

Towary nieunijne powinny zostać zgłoszone do procedury w urzędzie celno-skarbowym wskazanym w pozwoleniu, jako urząd objęcia, jeżeli jest to pozwolenie wydane na podstawie wniosku w pełnej formie.

W przypadku pozwolenia w trybie skróconym, zgłoszenia o objęcie procedurą można dokonać w urzędzie celno-skarbowym, w którym dozwolone jest obejmowanie towarów procedurą odprawy czasowej. W przypadku ustnego zgłoszenia celnego lub czynności uznawanej za zgłoszenie celne zasadniczo towary są zgłaszane w granicznym urzędzie celno-skarbowym (oddziale celnym).

Termin pozostawania towaru pod procedurą 

Termin pozostawania towaru pod procedurą (termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej muszą zostać powrotnie wywiezione lub objęte kolejną procedurą celną) wynika z celu przywozu towaru i musi być wystarczająco długi, by został osiągnięty cel, jakim jest dopuszczone w drodze pozwolenia wykorzystanie tego towaru.

Z wyjątkiem szczególnych przypadków maksymalny okres na objęcie towarów w tym samym celu w ramach odpowiedzialności jednego posiadacza pozwolenia nie może przekroczyć 24 miesięcy nawet w przypadku gdy procedura została zamknięta przez objęcie towarów inną procedurą specjalną, a następnie towary zostały ponownie objęte procedurą odprawy czasowej.

Termin ten może być przedłużony w uzasadnionych przypadkach, całkowity termin nie może jednak przekroczyć 10 lat, chyba, że ma miejsce nieprzewidziane zdarzenie.

Przepisy szczególne wprowadzają również krótsze okresy na zamknięcie procedury, np. 6 miesięcy dla prywatnych środków transportu lotniczego, 12 miesięcy dla kontenerów czy też 18 miesięcy dla prywatnych środków transportu śródlądowego lub morskiego.

Data rozpoczęcia stosowania procedury (objęcia towarów procedurą) nie może być wcześniejsza niż data wydania pozwolenia, z wyjątkiem pozwoleń z mocą wsteczną.

Terminem zamknięcia procedury jest termin powrotnego wywozu towarów albo uregulowania sytuacji towarów w inny sposób. Po uzgodnieniu z wnioskodawcą/posiadaczem pozwolenia, mając na uwadze czas potrzebny do wykorzystania towarów zgodnie z celem określonym we wniosku, organ celny w pozwoleniu określa ten okres w miesiącach.

Przeniesienie praw i obowiązków 

Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z odprawy czasowej mogą być przeniesione na inną osobę. Osoba ta musi spełniać warunki wymagane do korzystania z procedury, określone w przepisach prawa celnego. Osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki nie staje się posiadaczem udzielonego wcześniej pozwolenia na stosowanie procedury, a jedynie uzyskuje uprawnienia do wykonania określonych operacji w odniesieniu do wskazanych konkretnie towarów oraz występowania w tym zakresie przed organami celnymi, bez konieczności obejmowania tych towarów procedurą na swoją rzecz.

Przeniesienie praw i obowiązków wymaga pozwolenia (zgody) organu celnego. Jest ono elementem pozwolenia na korzystanie z procedury. Jeżeli w wydanym pozwoleniu nie było zgody organu celnego na przeniesienie praw i obowiązków, zgoda taka może zostać udzielona później, tj. już na etapie korzystania z procedury, poprzez zmianę pozwolenia. W tym drugim przypadku posiadacz pozwolenia musi złożyć wniosek, z uwzględnieniem danych wskazanych w zał. A do UKC-RD, do naczelnika urzędu celnego, który wydał pozwolenie na stosowanie procedury odprawy czasowej. We wniosku należy wskazać zakres praw i obowiązków oraz wykaz towarów objętych procedurą.

Przeniesienie praw i obowiązków może dotyczyć wyłącznie towarów, które zostały objęte procedurą – całości albo części towarów, w tym także towarów objętych procedurą na podstawie wielu zgłoszeń celnych.

Przemieszczenie towarów

W procedurze odprawy czasowej dozwolone jest przemieszczenie towarów między różnymi miejscami wskazanymi w pozwoleniu pod warunkiem stosowania ewidencji. Muszą być w niej odnotowane aktualne informacje na temat tego, co się dzieje z towarami, to jest szczegóły dotyczące ich lokalizacji oraz informacje o ich przemieszczeniu (art. 179 ust. 1, w związku z art. 178 ust. 1 lit. e UKC-RD).

Zamknięcie procedury odprawy czasowej i rozliczanie procedury 

Procedura odprawy czasowej kończy się, gdy towary zostaną powrotnie wywiezione poza obszar celny Unii, objęte kolejną procedurą celną albo w inny sposób zostanie uregulowana ich sytuacja. Zakończeniem procedury może być zatem objęcie towaru m.in. procedurą składowania celnego, uszlachetniania czynnego albo dopuszczenia do obrotu.

Zamknięcie procedury poprzez powrotny wywóz następuje poprzez dokonanie odpowiednio ustnego zgłoszenia celnego lub czynności uznawanej za zgłoszenie celne, jeżeli objęcie procedurą nastąpiło w tej formie. Jeżeli zgłoszenie towaru do procedury nastąpiło z zastosowaniem formy pisemnej (zgłoszenie celne w formie elektronicznej, na dokumencie SAD lub karnet ATA) to zgłoszenie towaru do powrotnego wywozu następuje również w tej formie.

W przypadku gdy towary zostały objęte procedurą na podstawie dwóch lub więcej zgłoszeń celnych z zastosowaniem jednego pozwolenia, objęcie towarów nową procedurą jest uważane za jej zamknięcie dla towarów przywożonych objętych na mocy najwcześniejszego zgłoszenia celnego (zasada "fifo" – ang. first in first out).

W przypadku zamknięcia procedury, dla której pozwolenie wydane zostało w formie ustnej, urząd celno-skarbowy, który udzielił pozwolenia, tzw. urząd objęcia procedurą, jest jednocześnie kontrolnym urzędem celnym.

Przepisy nie przewidują specjalnego sposobu rozliczenia zamknięcia procedury odprawy czasowej. Jeżeli zgłoszenie celne do kolejnej procedury celnej stanowi zamknięcie procedury odprawy czasowej, to nie ma konieczności przedkładania organom celnym dodatkowych rozliczeń. Organ celny ma jednak uprawnienie do monitorowania procedury na podstawie art. 23 ust. 5 UKC.

Dług celny 

Dług celny od towarów objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych powstaje w chwili zamknięcia procedury poprzez objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu.

Zastosowanie ma tu ogólna zasada obliczania należności przywozowych, zgodnie z art. 85 UKC. Kwota należności celnych przywozowych jest określana zgodnie z takimi zasadami obliczania należności celnych, jakie miały zastosowanie do danych towarów w chwili powstania w stosunku do nich długu celnego. Zatem elementy kalkulacyjne w takim przypadku są brane z dnia dopuszczenia do obrotu.

Dług celny powstaje również w wyniku niespełnienia warunków lub obowiązków, o których mowa w art. 79 UKC.

Dług celny od towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych powstaje w chwili objęcia takiego towaru procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Należności celne nie są w tej chwili pobierane przez organ celny. Następuje to na późniejszym etapie, zgodnie z zasadami opisanymi w punkcie „Częściowe zwolnienie z należności celnych przywozowych”.

Podstawy prawne stosowania procedury odprawy czasowej – przepisy oraz wytyczne:

• rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str.1 ze zm.) – zwane dalej „UKC”,
• rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 1 ze zm.) – zwane dalej „UKC-RD”,
• rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 558 ze zm.) – zwane dalej „UKC-RW”,
• ustawa z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (tekst jednolity w Dz. U. z 2020 r., poz. 1382 ze zm.),
• ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2021r. poz. 422 ze zm.) oraz ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.),
• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 maja 2016 r. w sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 170),
• rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 9 lutego 2017 r. w sprawie wyznaczenia dyrektorów Izb Administracji Skarbowej w Gdańsku, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu do prowadzenia niektórych spraw celnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 338),
• zarządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie utworzenia delegatur jednostek organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej oraz terytorialnego zasięgu ich działania i siedzib (Dz. Urz. Min. Roz. i Fin. z 2017 r. poz. 42 ze zm.),
• rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 lutego 2017 r. w sprawie urzędów celno-skarbowych oraz podległych im oddziałów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. 2019 r. poz. 130 ze zm.),
• instrukcje, wytyczne, wyjaśnienia, w tym opracowany przez KE dokument TAXUD(a2)LG/dt z dnia 19 czerwca 2017 r. na temat przedstawicielstwa „Przedstawicielstwo celne w kontekście uproszczeń i niektórych procedur specjalnych”.

Źródło: mf.gov.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl