Żona, rozwód, dziecko

Witam!
Mam 21 lat. W lutym 2013 roku poznałem o 10 lat starszą kobietę, rozwodkę z 11 letnim synem. Zaczęliśmy się spotykać, postanowiliśmy, że będziemy razem. Początkowo wszystko układało się dobrze. Między nami było fajne uczucie, często się kochaliśmy, tworzyliśmy fajny związek. Po 3 miesiącach ona zaszła w ciążę. Sytuacja od tego czasu zaczęła się zmieniać. Moja partnerka zrobiła się nerwowa, zmęczona, itp. Wszystko tłumaczyła hormonami. Rozumiałem ją. Im dalej w las tym więcej drzew. Z dnia na dzień było gorzej. Po W sierpniu wyszedł z więzienia były mąż mojej partnerki, i od tego czasu zaczęlo się psuć. Jeszcze na tydzień przed jego wyjściem ustaliliśmy termin ślubu cywilnego na 19 września. Było źle. Moja kobieta robiła mi caly czas awantury, zawsze przy jej znajomych, przy moich znajomoych lub czlonkach rodziny bylo wszytko pięknie. Wieczorem mówila ślubu nie będzie, ale już drugiego dnia rano że ślub bierzemy, wieczorem znowu że nie. Nie dawałem już rady psychicznie, ale byłem twardy. Po ślubie było w miarę dobrze przez 3 tygodnie. Po 2 tygodniach od ślubu żona przeniosła się do pokoju jej 11 letniego syna i spała z nim. Taka sytuacja trwa już 6 miesiąc. Pytalem dlaczego nie chce spać ze mną mowiła że jest w ciąży, że hormony, że nie ma ochoty. Zaczeliśmy się oddalać od siebie, robila mi wiecznie awantury, że chce rozwodu, itp, ale już drugiego dnia że to hormony z nią coś robią, że jej to przejdzie, itp. W dodatku ciągle pojawiał się były mąż, który pisał jej sms typu kocham cię, wroć do mnie. Ona mówiła że na nie nie raguje bo on jest chory. W lutym tego roku urodziła nam się sliczna córeczka. Dzień po wyjściu ze szpitala żona powiedziala - "urodziłam to możemy się rozejś". Straszy mnie rozwodem. Powiedzialem że będę się starał o dziecko, to poszla do psychologa, bierze jakieś leki antylękowe AFOBAM, mówi że przeze mnie ma depresję i mysli samobojcze. Nie wiem co robić, nie chcę już z nią być bo ona jest psychiczna. chcę być z dzieckiem, ale boję się że sąd przyzna dziecko jej, bo jest matką, a ojcowie w naszym kraju są traktowani po macoszemu.
dzisiaj rano żona wyrzuciła moje ubrania na korytarz w kamienicy i powiedziała że mam się wyprowadzić.

Co robić?

Dla podkreślenia powiem, że moja żona ma 31 lat, jest rozwódka, ma już 11 letiego syna z pierwszego małżeństwa, jest bezrobotna utrzymuje się z alimentów na syna 500 zł i rodzinnego 106 zl. ma bardzo dużo dlugów, bierze pożyczki - chwilówki, których nie spłaca, ma wezwania komornicze, itp. W zeszłym roku brała leki psychotropowa, w czasie ciąży odstawiła. Teraz znowu bierze. Ma na swoim koncie próbę samobójczą, bo najadła sie tabletek i popila alkoholem. Moim zdaniem jest niewydolna wychowawczo bo jej 12 letni syn jest w ogóle niesamodzielny, robi siku do wanny zamiast wyjśc na korytarz do wc, nie umie zrobić sobie kanapki, czy pójśc do kuchni nalać picia wszystko ona robi za niego, czyta mu lektury do szkoły, robi za niego zadania.

Ja mam 21 lat, jestem pracownikiem administracyjnym, nie palę nie piję. Ogolnie jestem bardzo spokojnym człowiekie, moja żona mówi że sztywniak, i że się rozchodzimy bo do siebie nie pasujemy. Bo ona twierdzi, że nie umie żyć tak spokojnie jak ja. u niej ciągle koleżanki, piwko, itp.

zapomniałem dodać że przez calą ciąże żona piła piwa, i palila paczkę appaierow=sow dziennie

Witam,

Na podstawie tego co Pan pisze rozumiem, że poważnie rozważa Pan rozwód. Oczywiście przesłanki do tego są w oparciu o treść e-maila. Jeżeli chodzi o dziecko to jak rozumiem jest ono malutkie. Rzeczywiście w praktyce jest tak, że tak małe dzieci sądy raczej zostawiają przy matkach. Nie jest to jednak regułą. Kilkukrotnie mieliśmy sytuację, że ze względu na zdrowie i bezpieczeństwo dziecka sąd decydował, że dziecko będzie przy ojcu. W mojej ocenie w Pana sytuacji zachodzą ku temu poważnie przesłanki. Żona jest niestabilna emocjonalnie, wymaga leczenia i ta próba samobójcza. Z całą pewnością jest to sprzeczne z dobrem dziecka. Nie mówiąc już o starszym dziecku. Jeżeli Pan dobrze przygotuje sobie merytoryczne argumenty, poparte dowodami jest duża szansa na pozytywne załatwienie sprawy dla Pana. Na pewno będzie badanie RODK. Można rozważyć wniosek o opinię biegłego psychiatry, na okoliczność stanu zdrowia matki dziecka pod kątem zapewnienia mu właściwej opieki. Jeżeli będzie Pan potrzebował pomocy służę.
W razie dodatkowych pytań proszę o tel.
Kancelaria Adwokacka
adw. Piotra Meller
502-199-050, 504-260-672