Wspólne rozliczenie małżonków

Odpowiedź prawnika: Wspólne rozliczenie małżonków

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 (tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowymi), między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zatem co do zasady małżonkowie prowadzący działalności gospodarcze opodatkowane na zasadach ogólnych i nieopodatkowani w sposób liniowy mogą się wspólnie rozliczać.

Przepis powyższy wprost mówi o opodatkowaniu łącznie od sumy dochodów. Nie ma on zatem zastosowania w przypadku, jeśli któryś z małżonków osiągnął stratę (która jest przeciwieństwem dochodu) z działalności gospodarczej, a zatem w takim przypadku nie ma możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 października 1998 r. (sygn. akt I SA/Lu 961/97), w którym to wskazał, iż co do zasady małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiągniętych przez nich dochodów. Jednakże na ich wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, mogą oni być opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów, na co wskazuje norma zawarta w art. 6 ust. 2 ustawy. Norma ta nie ma jednak zastosowania, jeżeli jeden z małżonków ponosi straty w rozumieniu art. 9 ust. 2 i 3 ustawy.