Odpowiedź prawnika: Zezwolenie na osiedlenie się a rozwód
Jak rozumiemy pytanie dotyczy możliwości uzyskania zezwolenia na osiedlenie się. Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na osiedlenie się udziela się cudzoziemcowi, który:
- jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca, posiadającego zezwolenie na osiedlenie się, urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- pozostaje w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim co najmniej 3 lata przed złożeniem wniosku i bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 2 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony;
- bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany lub przez okres 5 lat w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy;
- jest dzieckiem obywatela polskiego i pozostaje pod jego władzą rodzicielską.
Jeśli zatem małżeństwo zostało zawarte we wrześniu 2004 r. to żona we wrześniu 2007 r. może zacząć ubiegać się o wydanie jej zezwolenia na osiedlenie się, o ile przez te trzy lata przebywała nieprzerwanie na terytorium RP. Zgoda męża na staranie się przez żonę o zezwolenie na osiedlenie się nie jest potrzebna.
Pobyt uważa się za nieprzerwany, gdy żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i nie przekroczyła łącznie 10 miesięcy w okresach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lub 3, chyba że przerwa była spowodowana:
- wykonywaniem obowiązków zawodowych lub świadczeniem pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- towarzyszeniem małżonkowi wykonującemu obowiązki zawodowe lub świadczącemu pracę w warunkach, o których mowa w pkt 1;
- potrzebą uzyskania dokumentu podróży;
- leczeniem cudzoziemca.
Należy podkreślić, że do postępowania o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się cudzoziemcowi małżonkowi obywatela polskiego stosuje się art. 55 w/w. ustawy. Oznacza to, że organ prowadzący postępowanie o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się ustala, czy związek małżeński nie został zawarty w celu obejścia przez cudzoziemca przepisów o udzielaniu zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że:
- jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynika to ze zwyczaju ugruntowanego w danym państwie lub grupie społecznej;
- małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa;
- małżonkowie nie zamieszkują wspólnie;
- małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa;
- małżonkowie nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga;
- małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą;
- jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już małżeństwa dla pozoru.
Jeśli zatem zachodzi jedna z powyższych okoliczności zezwolenie nie zostanie udzielone. Organ odmówi też udzielenia zezwolenia na osiedlenie się jeśli ubiegający się nie spełnia wymogów, przewidzianych w art. 64 ust. 1 ustawy. Rozwiązanie małżeństwa w drodze rozwodu przed uzyskaniem zezwolenia na osiedlenie się będzie zatem stanowiło przesłankę odmowy udzielenia zezwolenia. Orzeczenie rozwodu po uzyskaniu decyzji w sprawie zezwolenia na osiedlenie się nie będzie stanowiło przesłanki do cofnięcia tego zezwolenia.
