Jak zostać rezydentem długoterminowym Wspólnoty?

31.10.2007

Kto może uzyskać status

rezydenta długoterminowego WE?

Cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada obywatelstwa polskiego. Zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE udziela się na wniosek cudzoziemca składanym na specjalnym formularzu, z dołączeniem odpowiednich dokumentów. Decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca. Załatwienie sprawy udzielenia zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE powinno zakończyć się nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, a w postępowaniu odwoławczym - w ciągu 2 miesięcy od dnia otrzymania odwołania.

Status rezydenta długoterminowego WE, nadaje się w zasadzie cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co najmniej przez 5 lat, który posiada:

stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Status ten może uzyskać tylko obywatel państwa trzeciego - spoza Unii Europejskiej

Do 5-letniego okresu pobytu, warunkującego udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE zalicza się połowę okresu pobytu cudzoziemca na podstawie wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonych w związku z odbywaniem studiów lub szkolenia zawodowego. Pobyt nieprzerwany oblicza się tak samo, jak okres pobytu przy ubieganiu się o zezwolenie na osiedlenie się. Zatem (zgodnie z art. 64 ust. 4 ustawy) pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany, gdy żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i nie przekroczyła łącznie 10 miesięcy w okresach, gdy cudzoziemiec pozostaje w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim co najmniej 3 lata przed złożeniem wniosku i bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 2 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub gdy bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany lub przez okres 5 lat w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy, chyba że przerwa była spowodowana:

wykonywaniem obowiązków zawodowych lub świadczeniem pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
towarzyszeniem małżonkowi wykonującemu obowiązki zawodowe lub świadczącemu pracę w warunkach, o których mowa w pkt 1;
leczeniem cudzoziemca.

Tenż nieprzerwany, odpowiednio zalegalizowany pobyt, winien być rozumiany jako rzeczywiste, fizyczne przebywanie cudzoziemca na terytorium Polski, służące jego zasymilowaniu się ze społecznością lokalną oraz budowie trwałych relacji osobistych i ekonomicznych (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2005 r., sygn. V SA/Wa 747/2005).

Kto nie uzyska zezwolenia

na pobyt rezydenta długoterminowego?

Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE, jeżeli nie spełnia ww. warunków bądź wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Obywatele państw trzecich, którzy pragną uzyskać i utrzymać status rezydenta długoterminowego nie powinni bowiem stanowić zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

Poza tym zezwolenia takiego nie udziela się cudzoziemcowi:

odbywającemu w Polsce studia lub szkolenie zawodowe;
posiadającemu zgodę na pobyt tolerowany, azyl, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystającemu z ochrony czasowej;
ubiegającemu się o nadanie statusu uchodźcy lub o udzielenie azylu;
będącemu pracownikiem "au pair", pracownikiem sezonowym, delegowanym przez usługodawcę w celu transgranicznego świadczenia usług lub usługodawcą świadczącego usługi transgraniczne;
przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, o której mowa w art. 33 ustawy o cudzoziemcach (tj. wizy pobytowej, gdy zachodzą okoliczności uzasadniające odmowę jej wydania, jednak: przepisy prawa polskiego wymagają od cudzoziemca osobistego stawiennictwa przed polskim organem władzy publicznej lub wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niezbędny ze względu na konieczność poddania się zabiegom lekarskim służącym bezpośrednio ratowaniu życia, którym cudzoziemiec nie może zostać poddany w innym państwie, bądź też wyjątkowa sytuacja osobista wymaga obecności cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, bądź istnieje uzasadnione przypuszczenie, że cudzoziemiec jest ofiarą handlu ludźmi), lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeśli zamierza jako członek rodziny zamieszkiwać wspólnie z pracownikiem migrującym, o którym mowa w Europejskiej Karcie Społecznej lub jako członek rodziny cudzoziemca, o którym mowa w art. 54 ustawy, przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa na tym terytorium w celu połączenia z rodziną,
zatrzymanemu, umieszczonemu w strzeżonym ośrodku, w areszcie w celu wydalenia, w stosunku do którego został zastosowany środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju lub pozbawionemu wolności wskutek wykonania orzeczeń wydanych na podstawie ustaw.