Odpowiedź prawnika: Praca kobiety w warunkach szkodliwych
Istnieje możliwość żądania od pracodawcy zadośćuczynienia pieniężnego z tytułu szkody poniesionej na skutek pracy w szczególnych (szkodliwych) warunkach. Istnieje jednak szereg warunków, po spełnieniu których możliwe będzie dopiero wniesienie odpowiedniego powództwa do sądu.
Żądanie zadośćuczynienia pieniężnego oraz odszkodowania oparte jest na przepisach o tzw. czynach niedozwolonych zawarte w kodeksie cywilnym. Art. 444 kc przewiduje, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego tytułu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry odpowiednią sumę potrzebną na pokrycie kosztów leczenia. Jeżeli poszkodowany utracił zaś całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać odpowiedniej renty, jeżeli zaś w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.
Na podstawie art. 445 kc, sąd może przyznać poszkodowanemu także odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
We wszystkich opisanych wyżej przypadkach obowiązują reguły procesu odszkodowawczego. Oznacza to, iż poszkodowany w celu uzyskania odszkodowania, renty lub zadośćuczynienia pieniężnego winien udowodnić istnienie 3 przesłanek: szkody, czyli uszkodzenia ciała lub rozstroju spowodowanego pracą w szczególnych warunkach (najczęściej opinia lekarza-specjalisty), działania lub zaniechania pracodawcy, które spowodowało owo uszkodzenia ciała lub rozstrój zdrowia oraz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy owym działaniem lub zaniechaniem pracodawcy a powstaniem u poszkodowanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia na skutek pracy w szczególnych (szkodliwych) warunkach. Tylko istnienie wszystkich trzech przesłanek oznaczać będzie przypisanie pracodawcy odpowiedzialności cywilnej. Wykazanie powołanych wyżej okoliczności przez poszkodowanych napotyka niekiedy spore trudności i wymaga rzeczywiście dużego rygoryzmu w zebraniu materiału dowodowego.
Należy jednak zwrócić baczną uwagę na terminy przedawnienia roszczeń przewidziane z tego tytułu w kodeksie cywilnym. Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. W każdym przypadku jednak roszczenie przedawnia się z upływem 10 lat licząc od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.
