Odpowiedź prawnika: Przyjęcie przez sprzedawcę nienaruszonego towaru
Zwrócenie sprzedawcy nienaruszonego towaru jest zależne od tego z kim umowa sprzedaży została zawarta. Jeśli kontrahentem jest przedsiębiorca kwestię zwrotu takiego towaru reguluje umowa między stronami. Zgodnie bowiem z podstawową zasadą prawa cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego (zasada swobody umów 3531 kodeksu cywilnego).
Inaczej sprawa się przedstawia jeśli stroną stosunku jest konsument, tj. osoba fizyczna dokonująca zakupu niezwiązanego bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lu zawodową. W szczególności przedsiębiorca odpowiada względem konsumenta za niezgodność towaru z umową (nie ma tu znaczenia czy towar jest naruszony czy też nie). Z tego tytułu sprzedawca może być zobowiązany do doprowadzenia towaru do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Jeśli jednak naprawa lub wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy. Tym samym gdy kupujący odstępuje od umowy strony zwracają sobie to co świadczyły, tj. sprzedawca będzie zobowiązany do zwrotu wpłaconej ceny i do przyjęcia towaru z powrotem (bez względu na to czy jest to towar naruszony czy nie). Uprawnienia, o których mowa powyżej, przysługują kupującemu o ile w terminie 2 miesięcy od stwierdzenia niezgodności zawiadomi o tym sprzedawcę (przy czym w przypadku towarów żywnościowych termin ten wynosi 3 dnia od od dnia sprzedaży lub otrzymania towaru - w przypadku towaru sprzedawanego luzem, odmierzanego w miejscu zakupu lub dostarczanego do miejsca zamieszkania kupującego lub 3 dni od otwarcia opakowania). Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem 2 lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.
Z kolei przedsiębiorca, który zawarł z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa (np na targach) jest zobowiązany uznać odstąpienie konsumenta od umowy, jeżeli ten złożył stosowne oświadczenie na piśmie w terminie 10 dni od zawarcia umowy. O tym prawie przedsiębiorca powinien poinformować konsumenta, jeśli jednak tego zaniecha, konsument może odstąpić od umowy w terminie dziesięciu dni od uzyskania informacji o prawie odstąpienia, jednak nie później niż 3 miesiące od wykonania umowy.
Jeśli przedsiębiorca i konsument zawarli umowę bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (np. drukowanego lub elektronicznego formularza, poczty elektronicznej itp.). Konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni. Dziesięciodniowy termin, w którym konsument może odstąpić od umowy, liczy się od dnia wydania rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia jej zawarcia. Jeśli przedsiębiorca nie dopełnił obowiązków informacyjnych (np. o możliwości dopełnienia odstąpienia od umowy) skutkuje tym, że konsument może odstąpić od umowy, w terminie trzech miesięcy, liczonym od dnia wydania rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia jej zawarcia. Jeżeli jednak konsument po rozpoczęciu biegu tego terminu otrzyma potwierdzenie, termin ulega skróceniu do dziesięciu dni od tej daty. Tym samym nastąpi skutek w postaci zwrotu tego co strony wzajemnie sobie świadczyły.
Oczywiście we wszystkich przedstawionych powyżej sytuacjach przedsiębiorca może korzystniej ukształtować sytuację konsumenta (np. poprzez wydłużenie terminu do odstąpienia od umowy) ponieważ wynika to swobody umów. Nie może natomiast w żaden sposób ograniczyć swojej odpowiedzialności poprzez wyłączenie lub skrócenie terminu do wykonania uprawnień przez konsumenta.
