Zasada dobrego sąsiedztwa przy ustalaniu warunków zabudowy

Odpowiedź prawnika: Zasada dobrego sąsiedztwa przy ustalaniu warunków zabudowy

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2011 r. II SA/Gd 711/2011 wskazano, że: „Należy wskazać, że sąsiedztwo, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oznacza pozostawanie działki podlegającej zagospodarowaniu w otoczeniu urbanistycznym charakteryzującym się atrybutami, z których można wyprowadzić ściśle określone cechy podobieństwa w zakresie funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu”. Chodzi tutaj o tzw. zasadę dobrego sąsiedztwa. Jej celem jest jest zachowanie w procesie inwestycyjnym kontynuacji funkcji, formy architektonicznej, gabarytów zabudowy oraz sposobu zagospodarowania terenu. Nowa zabudowa powinna więc odpowiadać charakterystyce urbanistycznej tej już istniejącej. Można tu mówić o takich cechach jak kontynuacja funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, linii zabudowy i intensywności wykorzystania terenu. Powinna być zgodna również z charakterystyką architektoniczną, czyli gabarytami i formą architektoniczną sąsiednich zabudowań. Organ wydający decyzję o warunkach zabudowy ma obowiązek rozważyć, czy konieczna zgodność zachodzi.