Jak spowodować zmianę treści postanowienia prokuratora - forum prawne

Postanowienie o umorzeniu nie jest z pewnością niesłuszne. W świetle art. 17 § 1 pkt. 5 kodeksu postępowania karnego nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy oskarżony (podejrzany) zmarł. Brak jest bowiem podstaw do wniesienia aktu oskarżenia. Podstawa prawna została na pewno wskazana w postanowieniu o umorzeniu. Wskazany przepis jest bowiem ujemną przesłanką procesową. Obligatoryjne umorzenie postępowania będzie dotyczyć zawsze wszystkich osób podejrzanych, jeśli zmarły (także drugiego uczestnika wypadku, jeśli potencjalnie mógłby być podejrzanym w tej sprawie). Zasada opisana w pytaniu nie dotyczy pokrzywdzonego, a jedynie oskarżonego, którego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu. Wszelkie nie dające usunąć się wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

Dziękuję bardzo za zainteresowanie. Nie znamy się na tym więc na pewno nieprecyzyjnie się wysłowiono. z pewnością postanowienie o umorzeniu jest słuszne z uwagi na fakt iż obaj uczestnicy ponieśli śmierć. Niesłuszne naszym zdaniem jest natomiast wskazanie sprawcy-kierującego w sytuacji gdy istnieje wiele niejasności i nikt nie zadbał o to aby to z całą pewnością udowodnić. Nie było świadków zdarzenia, była noc, obaj nieżyjący uczestnicy wypadku podobnej budowy ciała, nie mieli przy sobie dokumentów, ratownicy nie przyglądali się i twierdzą że nie pamiętają twarzy ani cech szczególnych ofiar, ciała przenoszono w trakcie opisywania miejsca zdarzenia z uwagi na gapiów, do zdjęć nie dołączono opisów o której godzinie były robione i czy było to przed czy po przeniesieniu ciał, nie dopasowano obrażeń ciał do uszkodzeń samochodu, nie poddano samochodu oględzinom biegłego i wydano go na drugi dzień matce właściciela, pozostały jedynie zdjęcia i opis powierzchownych uszkodzeń z miejsca zdarzenia. nie zadbano o zabezpieczenie chociażby śladów krwi z miejsca kierowcy i pasażera, nie ma żadnych opinii biegłych ruchu drogowego ani medycyny, nie przesłuchano wszystkich świadków, których dane są w aktach i którzy rzekomo byli pierwszymi na miejscu. Możnaby wymieniać jeszcze wiele nieprawidłowości. W świetle tego wszystkiego prokurator w swojej opinii jednoznacznie wskazuje kierującego chociaż nawet obrażenia jego ciała nie pasują do miejsca kierowcy i do uszkodzeń pojazdu. Uważamy że taka decyzja prokuratora jest dla zmarłego krzywdząca i niewłaściwa. Powinno się powołać biegłych i stwierdzić ten fakt niepodważalnie lub nie wskazywać na żadnego z nich z uwagi na niewystarczające dowody w sprawie.
W jaki sposób doprowadzić do powtórnego zbadania sprawy i do zmiany decyzji o wskazaniu sprawcy lub uwiarygodnieniu dotychczasowej?
Czy można w jakiś sposób zaskarżyć to powtórne umorzenie?

Ściganie przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji następuje co do zasady z oskarżenia publicznego, chyba że pokrzywdzonym jest osoba najbliższa. Wówczas ściganie następuje na wniosek. Proszę doprecyzować, kto jest pokrzywdzonym a kto miałby być oskarżonym, jeśli obaj uczestnicy wypadku zginęli. Wskazane uchybienia, bez ustalenia tych faktów, nie mają bowiem żadnego znaczenia.

W wypadku uczestniczyli właściciel pojazdu i nasz syn. Oboje zginęli. Za sprawcę wypadku i kierującego uznano naszego syna mimo niejasności opisanych powyżej. Nie zgadzamy się z opinią prokuratora w czym utwierdziły nas zupełnie prywatne konsultacje z lekarzami (prokurator nie pokusił się o opinię biegłych) którzy po przeczytaniu opisu ciał zmarłych zauważyli że opis obrażeń ciał nie pasuje do uszkodzeń pojazdu. Właściciel zmarł na skutek silnej niewydolności oddechowej spowodowanej silnym stłuczeniem płuc co z kolei wskazuje na uderzenie w kierownicę, poza tym stwierdzono u niego złamania kości stóp co wskazuje na zgniecenie stóp w okolicach pedałów gazu, sprzęgła i hamulca gdyż po tej stronie pojazdu były największe uszkodzenia. U syna naszego stwierdzono złamanie prawego obojczyka co wskazuje na zapięcie pasa od strony pasażera, który w tym miejscu przechodzi właśnie od prawego obojczyka do lewego biodra. Te i opisane powyżej niejasności utwierdzają nas w przekonaniu że prokurator i funkcjonariusze prowadzący postępowanie nie wykazali należytej staranności przy ustalaniu faktów i wydali opinię krzywdzącą i naruszającą dobre imię naszego syna. Dlatego też chcielibyśmy dążyć do jej zmienienia.
Jeśli chodzi o oskarżenie to naszym zdaniem powinno być skierowane przeciwko prokuratorowi, który dopuścił się zniesławienia i naruszenia dobrego imienia naszego syna.

Chciałabym wskazać na sprzeczność informacji w Pańskiej wypowiedzi.

[cytat] Sąd uchylił postanowienie o umorzeniu wskazując na powołanie biegłych i przesłuchanie kilku świadków. Prokurator ponownie umorzył postępowanie nie stosując się do wskazań sądu i nie zmieniając treści postanowienia w zakresie wskazania sprawcy. [/cytat]

[cytat] Nie zgadzamy się z opinią prokuratora w czym utwierdziły nas zupełnie prywatne konsultacje z lekarzami (prokurator nie pokusił się o opinię biegłych) [/cytat]

Z postępowaniem przygotowawczym sprawa wygląda tak, że w wypadku postanowieniu o przedstawieniu zarzutów ustawa wymaga podania w uzasadnieniu „faktów i dowodów”, które przyjęto „za podstawę zarzutów”. Nie oznacza to konieczności wskazywania dowodów osobowych imiennie. Chodzi jedynie o podanie, iż istnieją dowody, i wskazanie, jakiego rodzaju (świadkowie, biegły, wyniki oględzin, okazania itd.) oraz jakie fakty są najistotniejsze z punktu widzenia stawianego zarzutu. W konsekwencji należy podać, jakie ustalenia wynikają z owych dowodów i stwarzają uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. Jeżeli biegli zostali faktycznie powołani, wówczas prokurator mógł mieć uzasadnione podejrzenie, że czyn popełniła określona osoba. Wówczas, w świetle art. 313 § 2 k.p.k. wydaje postanowienie o przedstawieniu zarzutów zawierające wskazanie podejrzanego, dokładne określenie zarzucanego mu czynu i jego kwalifikacji prawnej. W interpretacji tego przepisu należy stwierdzić, że wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutów nie jest jeszcze fazą postępowania in personam (przeciwko osobie), ponieważ ściganie nie jest skierowane przeciwko określonej osobie. Jeśli jednak sąd postanowił o zmianie treści postanowienia z uwagi na wadliwość oznaczeń, to wg art. 314 k.p.k wydaje się niezwłocznie nowe postanowienie.

Art. 330 § 1 Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące.

§ 2. Jeżeli prokurator nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. W takim wypadku pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1, może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 - o czym należy go pouczyć.

§ 3. W razie wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia prezes sądu przesyła jego odpis prokuratorowi, wzywając go do nadesłania w terminie 14 dni akt postępowania przygotowawczego.

Art. 55. § 1. W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, o którym mowa w art. 330 § 2, pokrzywdzony może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu wnieść akt oskarżenia do sądu, dołączając po jednym odpisie dla każdego oskarżonego oraz dla prokuratora. Przepis art. 488 § 2 stosuje się odpowiednio. Przepisów art. 339 § 3 pkt 4 i art. 397 nie stosuje się.

§ 2. Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, z zachowaniem warunków określonych w art. 332 i 333 § 1; jeżeli pokrzywdzonym jest instytucja państwowa, samorządowa lub społeczna, akt oskarżenia może sporządzić także radca prawny.

Jeżeli chce pan „ekskulpować” syna w ocenie opinii społecznej, to jest jedyna właściwa droga. Ale jak napisałam na wstępie, postępowanie po wniesieniu aktu oskarżenia przeciwko drugiemu uczestnikowi wypadku zostanie również obligatoryjnie umorzone, wg art. 17 § 1 pkt. 5 z uwagi na śmierć oskarżonego. Wówczas powstanie sytuacja w której rzeczywiście oskarżonym stanie się drugi z uczestników, a co do syna można stwierdzić, że postanowienie prokuratora nie było skierowane przeciwko konkretnej osobie, co wynika z pierwszego akapitu. Prokurator zapewne nie dopuścił się wskazanych przez Pana przestępstw z uwagi na brak realizacji znamion przestępstwa zniesławienia czy znieważenia. Mam nadzieję, że wszystko jest czytelne i zrozumiałe. Proszę zastosować się do wskazanego przepisu art. Art. 55. § 1.kodeksu postępowania karnego.

Chciałabym dodać, że chodzi o akt oskarżenia oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego. W razie w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania (art. 17 § 1 pkt. 5), wobec faktu wniesienia własnego aktu oskarżenia i stania się stroną w postępowaniu, oskarżyciel subsydiarny ponosi koszty postępowania. To utrudnienie ma na celu powstrzymanie przed wnoszeniem nieuzasadnionych oskarżeń.

Dziękuję za wyjaśnienia.
Chciałbym sprostować sprzeczność wskazaną powyżej. Zapewne z powodu emocji towarzyszących całej tej sprawie nie doprecyzowałem, że prokurator nie powołał biegłych ani przed ani po orzeczeniu sądu, a sąd w swoim postanowieniu wskazał za zasadne(konieczne)dopuszczenie opinii biegłych w celu wyeliminowania powstałych niejasności.

I teraz czy dobrze zrozumiałem? Rodzina zmarłego to oskarżyciel posiłkowy subsydiarny? Należy złożyć akt oskarżenia sporządzony i podpisany przez adwokata przeciwko drugiemu nieżyjącemu uczestnikowi wypadku? Sąd po zapoznaniu się z aktami sprawy i wskazanymi wątpliwościami wyda decyzję o oddaleniu aktu oskarżenia czy raczej o wszczęciu postępowania, które następnie zostanie umorzone z uwagi na śmierć oskarżonego? Czy na tym etapie można wnioskować o powołanie biegłych? Co wówczas stanie się z wcześniejszym wskazaniem naszego syna jako sprawcy wypadku?

W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o umorzeniu postępowania, pokrzywdzony może wnieść do sądu akt oskarżenia jako oskarżyciel posiłkowy subsydiarny. Powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Jeśli pokrzywdzony nie żyje, prawo do wniesienia aktu oskarżenia przysługuje osobom najbliższym. Sąd nie wszczyna postępowania a wszczęte umarza, jeżeli oskarżony zmarł. Nie ma wobec tego podstaw do wszczęcia postępowania.

Przepraszam czy można jaśniej? Przeciwko komu mamy złożyć ten akt oskarżenia i jakiej treści skoro drugi uczestnik wypadku nie żyje? Czy sąd w ogóle przyjmie takowe oskarżenie i jak to wpłynie na wcześniejszą decyzję prokuratora o wskazaniu sprawcy?