Odpowiedź prawnika: Usługa z zagranicy a podatek w Polsce
W przypadku kontaktów międzynarodowych kwestie zasad opodatkowania (w tym poboru podatku u źródła – w kraju nabywcy) powinny być rozstrzygane na etapie podpisywania umowy. Jeżeli kwestie te wypłyną dopiero przy wypłacie wynagrodzenia, a nabywca będzie próbował potrącić z wypłacanego wynagrodzenia podatek dochodowy, spór ze sprzedawcą jest nieuchronny. W takiej sytuacji – w przypadku braku zrozumienia ze strony sprzedawcy (np. co do obowiązku przesłania certyfikatu rezydencji) – nabywca ma możliwość albo potrącenia części wynagrodzenia jako podatku i w takim przypadku naraża się na pozew ze strony sprzedawcy, albo nie chcąc naruszyć swoich obowiązków – wyłożyć i zapłacić podatek ze swoich środków. W ostatnim przypadku naraża się jednak na co najmniej dwie negatywne konsekwencje: kwotę podatku uiszczonego za kontrahenta powinien doliczyć do wynagrodzenia i również opodatkować, a ponadto podatek zapłacony za kontrahenta nie będzie kosztem uzyskania przychodów.
Jak stanowi art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przychodów: z tytułu świadczeń m.in. usług przetwarzania danych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.
Zgodnie z art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Zgodnie z art. 7 Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r., zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (np. Węgier) będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie (na Węgrzech), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim Państwie (w Polsce), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Zatem, o ile przedsiębiorca z Węgier świadczący usługi przetwarzania danych na rzecz polskiego kontrahenta nie ma zakładu w Polsce i przedstawi polskiemu kontrahentowi certyfikat rezydencji, polski nabywca nie ma obowiązku pobrania podatku na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W art. 5 Konwencji zdefiniowany został "zakład":
"1. W rozumieniu niniejszej konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.
2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:
a) miejsce zarządu,
b) filię,
c) biuro,
d) zakład fabryczny,
e) warsztat oraz
f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
3. Budowa, montaż lub instalacja stanowi zakład tylko wtedy, gdy okres ich prowadzenia trwa dłużej niż dwanaście miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, nie stanowią zakładu:
a) placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymanie zapasów dóbr lub towarów przedsiębiorstwa wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter;
f) prowadzenie przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa placówki montażowej w drugim Umawiającym się Państwie, w związku z dokonywaną przez to przedsiębiorstwo dostawą maszyn lub urządzeń do drugiego Umawiającego się Państwa;
g) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do f), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzania każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 i są takimi rodzajami działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.
6. Nie będzie się uważać, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się Państw tylko z tego powodu, że wykonuje ono w tym Państwie czynności przez maklera, generalnego przedstawiciela handlowego albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład lub w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki."
