Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych
Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych
Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest stałym elementem u pracodawców zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Jego środki przeznaczane są na działalność socjalną na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych. Jak utworzyć ten fundusz oraz jak dysponować jego środkami - o tym dowiesz się z niniejszej porady.
Co to jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i na co go przeznaczyć?
Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest Funduszem, którego środki przeznaczone są na finansowanie przez pracodawcę działalności socjalnej, czyli usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.
Uprawnionymi są pracownicy, członkowie ich rodzin, byli pracownicy-emeryci, renciści i ich rodziny, a także inne osoby, którym pracodawca przyznał prawo do korzystania z tej formy opieki w regulaminie funduszu.
Pieniądze z Funduszu muszą być wydatkowane zgodnie z celem, na który zostały zebrane czyli na różne rodzaje działalności:
- kulturalno-oświatowej (zakup biletów do kina, teatru, galerii, na koncerty),
- sportowo-rekreacyjnej (zakup biletów na imprezy sportowe),
- organizowanie różnych form wypoczynku (wycieczki, obozy, zimowiska),
- udzielanie pomocy materialnej, rzeczowej lub finansowej (bony towarowe, paczki świąteczne dla dzieci),
- zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych w umowie między stronami.
Zasady rozporządzania środkami Funduszu, warunki korzystania z nich, określa pracodawca w regulaminie wynagradzania uzgodnionym z zakładową organizacją związkową, a jeśli taka nie została powołana, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę zakładu do reprezentowania jej interesów.
Kto ma obowiązek tworzyć Fundusz?
Obowiązek tworzenia Funduszu zależy od liczby zatrudnionych osób w danym zakładzie pracy. Muszą go tworzyć podmioty zatrudniające 1 stycznia danego roku co najmniej 20 lub więcej pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
Natomiast pracodawcy, którzy zatrudniają 20 pracowników lub więcej, ale pracownicy ci nie zajmują pełnych 20 etatów, nie mają obowiązku tworzyć Funduszu. Raz w roku jednak, muszą wypłacać świadczenie urlopowe każdemu pracownikowi idącemu na co najmniej 14-dniowy urlop wypoczynkowy. Zakłady pracy z personelem liczącym mniej niż 20 pracowników również nie są zobligowane do tworzenia Funduszu, ale mogą go utworzyć dobrowolnie. Ci, którzy tego nie zrobią, wypłacają pracownikom świadczenia urlopowe. Bez względu na stan zatrudnienia, Fundusz muszą tworzyć jednostki sektora finansów publicznych czyli sfera budżetowa. Należy przy tym pamiętać, iż pracodawcy, którzy zatrudniając według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nieobjęci układem zbiorowym pracy oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania, informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego przekazują pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego, w sposób przyjęty u danego pracodawcy. Jednak u takich pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników, objętych układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w układzie zbiorowym pracy. Jeżeli u takich pracodawców pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w regulaminie wynagradzania.
Z czego tworzony jest Fundusz?
Fundusz powstaje z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wysokość tego odpisu wynosi na jednego zatrudnionego 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą. Nie jest to jednak sztywna wielkość, bowiem wysokość odpisu podstawowego może być zwiększona o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego na każdą zatrudnioną osobę, w stosunku do której orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności.
