Urlop na żądanie, a zwolnienie z pracy.

Witam. Mam na imię Beata i mam dość spory problem.

Dzisiaj odbyła się czwarta sprawa w sądzie, zwolniono 3 osoby razem ze mną. Każde z nas dostało wypowiedzenie w przeciągu 3 dni, mieliśmy umowę na czas określony. Sprawy odbyły się jednocześnie z naszym udziałem, dwójka z nas otrzymała równowartość jednej pensji, mnie należała się równowartość dwóch, której zresztą nie otrzymałam z powodu brania urlopów na żądanie. Sędzia uzasadnił to w ten sposób, że biorąc powyższe urlopy dosłownie cytuję: "Pacjentów miała Pani w najniższym poważaniu", jestem pielęgniarką i zawalił mi się świat...

Po 20 latach pracy zrozumiałam, że praca ta nie miała żadnego sensu, ponieważ ktoś kto mnie nie zna próbuje określić mój stosunek do pacjentów na rzut oka.


Moje pytanie brzmi:
Czy takie uzasadnienie jest zgodne z prawem oraz czy branie urlopu na żądanie może zaważyć na końcowym wyroku?

Proszę się tym nie martwić. Sędziowie też mają prawo być burakami. Może się Pani odwołać do sądu wyższej instancji. Natomiast nie podała Pani bardzo ważnej informacji dla tej sprawy. Mianowicie tego, jakie było uzasadnienie rozwiązania umowy o pracę. To ma kapitalne znaczenie dla sprawy.

Zostałam zwolniona bez podanej przyczyny, po prostu otrzymałam papierek z art. 33 i tyle.

No to wszystko jasne. Jak już wspomniałem sugeruję nie przejmować się komentarzami buraka w todze, który orzeka w imieniu RP. Niestety są sędziowie, którzy nie dorośli do takiej odpowiedzialności i nie zasługują na swoją funkcję. Branie urlopu na żądanie nie może przesądzić o braku wypłaty wynagrodzenia. Czy była Pani z tym w Państwowej Inspekcji Pracy? Inspektor może podjąć interwencję w tej sprawie niezależnie od postępowania sądowego i ukarać pracodawcę mandatem, jeśli stwierdzi naruszenie kodeksu pracy.

Czy jest możliwość kontaktu z Panem, ponieważ rozmowa przez telefon lub inny sposób komunikacji mogłby więcej wnieść, a potrzebuje fachowej rady.


Z góry dziękuję.

maciej.mrozowski@wp.pl