Egzekucja administracyjna w Państwach UE
Przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 66a - 66zp) stosuje się przy udzielaniu pomocy obcemu państwu lub korzystaniu z jego pomocy w sprawach dotyczących należności pieniężnych wynikających z tytułu:
zwrotów, interwencji i innych środków będących częścią systemu całkowitego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji lub Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich, łącznie z sumami, które mają być pobrane w związku z tymi działaniami,
opłat i innych należności przewidzianych w ramach wspólnej organizacji rynku Unii Europejskiej dla sektora cukru,
należności przywozowych,
należności wywozowych,
podatku od towarów i usług,
akcyzy od produktów tytoniowych, alkoholi i napojów alkoholowych, olejów mineralnych,
podatku od dochodu lub podatku od majątku,
podatku od składek ubezpieczeniowych,
odsetek, kar i grzywien administracyjnych, kosztów i innych należności związanych z należnościami, o których mowa w pkt. 1-9, z wyłączeniem wszelkich sankcji o charakterze karnym określonych w prawie państwa udzielającego pomocy;
oraz w sprawach dotyczących należności pieniężnych przekazanych do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepisy te implementują do polskiego prawa regulację zawartą w dyrektywie Rady 76/308/EWG z 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy dochodzeniu roszczeń wynikających z operacji będących częścią systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz rolniczych opłat wyrównawczych i opłat celnych oraz dyrektywie Komisji 2002/94/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia szczegółowych zasad wykonania niektórych przepisów dyrektywy Rady 76/308/EWG w sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków.
Podmioty uprawnione
Z wnioskiem o pomoc o innego państwa UE zwraca się minister właściwy do spraw finansów publicznych, który sprawuje w tym zakresie funkcje organu wnioskującego. Również on sprawuje funkcję organu wykonującego, czyli udzielającego pomocy innemu państwu. Minister podejmuje stosowne działania na wniosek:
polskiego wierzyciela, który może żądać udzielenia informacji, powiadomienia o piśmie, orzeczeniu lub innym dokumencie jego dotyczącym lub prowadzenia egzekucji lub dokonania zabezpieczenia należności pieniężnych,
organu egzekucyjnego, który może żądać udzielenia informacji, powiadomienia o piśmie, orzeczeniu lub innym dokumencie jego dotyczącym
Zakres pomocy
Pomoc w egzekucji administracyjnej może polegać na:
udzieleniu informacji;
powiadomieniu zainteresowanego podmiotu o piśmie, orzeczeniu lub innym dokumencie jego dotyczącym;
prowadzeniu egzekucji lub dokonaniu zabezpieczenia należności pieniężnych.
Wniosek o udzielenie pomocy może dotyczyć więcej niż jednej należności pieniężnej, jeżeli są one należne od tego samego zobowiązanego.
Przepisy uzależniają możliwość skorzystania z pomocy i jej udzielenia od wysokości należności. Nie podlega bowiem wykonaniu wniosek o udzielenie pomocy, jeżeli kwota należności pieniężnej lub łączna kwota kilku takich należności jest mniejsza od 1 500 euro. Należności te przelicza się na euro według średniego kursu złotego w stosunku do euro, ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu podpisania wniosku o udzielenie pomocy.
Udostępnianie dokumentów
Przekazane ministrowi przez obce państwo dokumenty i informacje związane z wnioskowaną pomocą mogą być udostępnione do wiadomości wyłącznie:
podmiotom, których dotyczy wniosek o udzielenie pomocy;
organom egzekucyjnym lub rekwizycyjnym, w celu realizacji wniosku organu wnioskującego o udzielenie pomocy, oraz polskim wierzycielom;
sądom rozpatrującym sprawy związane z dochodzeniem należności pieniężnych.
