Odpowiedź prawnika: Kwalifikacja trzeciej umowy na czas określony
W rozwiązaniu problemu określonego w pytaniu - wobec braku stosownej normy rangi ustawowej - niezbędne będzie odniesienie do dorobku orzecznictwa, w szczególności orzecznictwa Sądu Najwyższego. Warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2001 r. sygn. akt I PKN 229/00, w którym przesądził on o niedopuszczalności zakwalifikowania umowy o pracę zawartej na czas próbny do umów o pracę na czas określony związanych rygorem, o którym mowa w art. 25 [1] kodeksu pracy. Sąd Najwyższy uznał, że przepis art. 25 [1] kp w zakresie, w jakim przyjęto w nim, że dotyczy on jedynie kolejno zawieranych umów o pracę na czas określony, z wyłączeniem innych umów o pracę (umów terminowych), jest jasny zarówno w aspekcie językowym, jak i intencji ustawodawcy, które leżały u podstaw jego ustanowienia. Nie może być on interpretowany w sposób rozszerzający między innymi w związku z tym, że stanowi odstępstwo od reguły ogólnej, że to strony zgodnie ze swobodnie wyrażoną przez nie wolą decydują o tym, jakiego rodzaju umowa o pracę zostaje przez nie zawarta. Umowa o pracę na okres próbny nie może być identyfikowana z umową na czas określony, bo są to umowy różnego rodzaju, co wynika między innymi z art. 25 kp, a przy tym na nieporozumieniu oparte jest twierdzenie, że ich cele są jednakowe.

Na tej podstawie błędne jest więc stanowisko, wedle którego umowa o pracę na okres próbny objęta jest hipotezą normy art. 25 [1] kp. Stąd trzecia umowa o pracę opisana w pytaniu (umowa okresowa zawarta na okres 7 miesięcy) nie powinna być uznana w skutkach prawnych za umowę zawartą na czas nieokreślony.
