Uzasadnienie podwyższenia czynszu najmu

Odpowiedź prawnika: Uzasadnienie podwyższenia czynszu najmu

Co do zasady wynajmujący nie jest ograniczany w możliwości regulowania wysokości czynszu. Jednak mając na uwadze potrzeby i sytuację lokatorów, przepisy prawa w pewnych przypadkach zakazują wynajmującym podnoszenia czynszu ponad określoną wysokość lub ze zbyt dużą częstotliwością. I tak w przypadku umów najmu zawartych przed dniem 10 lipca 2001r., do dnia 31 grudnia 2004r. wysokość czynszu nie może przekroczyć w stosunku rocznym 3% wartości odtworzeniowej lokalu, o ile we wspomnianej dacie strony obowiązywał czynsz regulowany. Wartość odtworzeniową lokalu stanowi iloczyn jego powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego. Wysokość wskaźnika wojewoda ogłasza co 6 miesięcy w dzienniku urzędowym województwa. Jeżeli jednak powyższe okoliczności nie wchodzą w grę, lokator nie jest pozostawiony bez ochrony. Bowiem wynajmujący nie może podwyższać czynszu lub innych opłat częściej niż co 6 miesięcy. Wyjątek od tego stanowią opłaty niezależne od właściciela, na wysokość których nie ma on wpływu. Lokatorowi przysługuje także ochrona poza płaszczyzną regulowania czynszów. Otóż w przypadku, gdy w czasie trwania najmu lokal wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których lokal nie nadaje się do umówionego użytku (zazwyczaj zamieszkiwania), najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do dokonania napraw. Jeśli wynajmujący nie dokona napraw w wyznaczonym terminie, najemca może dokonać koniecznych napraw na koszt wynajmującego. Jeżeli natomiast najemca nie wyznaczy owego terminu, a mimo to dokona koniecznych napraw, będzie mógł żądać od wynajmującego uzasadnionych wydatków i nakładów wraz z ustawowymi odsetkami pod warunkiem, że: 1. ze swych czynności złoży wynajmującemu rachunek i 2. działał zgodnie ze swymi obowiązkami, tzn. dołożył należytej staranności przy dokonywaniu koniecznych napraw. Należy jednak zauważyć, iż nie każda naprawa będzie konieczna, i tym samym nie każda będzie obciążała wynajmującego. Otóż drobne nakłady obciążają najemcę; zalicza się do nich m.in.: drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, drobne naprawy instalacji urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. W przypadku, gdy najemca dokonał w lokalu inwestycji, które nie są naprawami koniecznymi ani drobnymi, uważa się, że ulepszył on lokal. W momencie więc rozwiązaniu stosunku najmu najemca sam określa, w jaki sposób chce odzyskać poczynione nakłady. Najemcę chronią także przepisy o rękojmi za wady rzeczy najętej. Jeżeli więc rzecz najęta ma wady, które ograniczają jej przydatność do umówionego użytku, najemca może żądać od wynajmującego odpowiedniego obniżenia czynszu za czas trwania wad. Natomiast jeśli wady uniemożliwiają korzystanie z lokalu, najemca może nawet umowę wypowiedzieć bez zachowania terminów wypowiedzenia. Jakie to będą zazwyczaj sytuacje? Np. nieszczelne okna, wadliwa instalacja grzewcza, brak dziurawy dach itp. Jedyny warunek dla najemcy, by mógł skorzystać z powyższych uprawnień, ogranicza się do braku wiedzy o wadach w momencie zawarcia umowy najmu. Zatem jeśli najemca wiedział o wadach w chwili zawarcie umowy, z powyższych uprawnień skorzystać nie może. Najemca także zawsze może dochodzić od wynajmującego odszkodowania, jeśli poniósł z jego winy szkodę.